Τετάρτη 29 Μαρτίου 2006

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΛΗ ΠΑΣΑ

Επίσκεψη στα Γιάννενα και στον Αλή Πασά
(Απόσπασμα ημερολογίου)

Το βιβλίο είναι μετάφραση με σχόλια του ημερολογίου του αμερικανού περιηγητή THEODORE LYMAN .
Με το πόνημά του αυτό ο συγγραφέας Θεόδωρος Κοσμάς καταφέρνει να διατηρήσει αδιάπτωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη χωρίς να γίνεται κουραστικός ή πληκτικός, επιτελώντας παράλληλα με επιτυχία το διττό στόχο της πληροφόρησης και της αναγνωστικής απόλαυσης.
Η αφήγηση καλύπτει χρονικά το διάστημα από 8 μέχρι 12 Απριλίου 1819, με αφετηρία τον πλου του LYMAN με βάρκα από την Κέρκυρα προς τη Σαγιάδα, παρακολουθεί την πορεία του προς την πρωτεύουσα του πασαλικίου και τέλος επικεντρώνεται στην πόλη των Ιωαννίνων και κυρίως στις συναντήσεις που είχε με τον Αλή Πασά και το γιο του Μουχτάρ.
Το μεγάλο πλεονέκτημα αυτού του βιβλίου είναι ότι πέρα από τη σοβαρότητά του, είναι ότι φωτίζει σκηνές από τη ζωή των κατοίκων της Ηπείρου των περίοδο της παντοκρατορίας ,της αμφιλεγόμενης προσωπικότητας, του πανίσχυρου Αλή Πασά, που λειτούργησε μεταξύ των άλλων και ως πόλος έλξης ευρωπαίων και άλλων περιηγητών που κατέφθασαν στα Γιάννενα για να τον γνωρίσουν από κοντά.
Οι πληροφορίες που μας δίνονται , πλούσιες και ενδιαφέρουσες , δίνουν ολόκληρη την εικόνα της Ηπείρου και ειδικά των Ιωαννίνων στην εποχή τους.
Το απόσπασμα ημερολογίου του LYMAN που μεταφράστηκε και σχολιάστηκε από το φιλόλογο Θεόδωρο Κοσμά, μπορεί να το παρακολουθήσει κανείς καρέ- καρέ σαν κινηματογραφική ταινία.
Δείγμα της υπευθυνότητας και της σχολαστικής δουλειάς του είναι ότι ο συγγραφέας για την αποφυγή αμφιβολιών για το αν η μετάφραση αποδίδει πιστά τη σκέψη του LYMAN , παραθέτει σε παράρτημα το πρωτότυπο κείμενο του Αμερικανού περιηγητή προκειμένου να εξασφαλιστεί άμεση πρόσβαση σ’ αυτό, σε οποιονδήποτε το επιθυμεί.
Το βιβλίο αυτό ελπίζουμε πως θα πάρει τη θέση του σε κάθε Ζιτσιώτικη και Ηπειρώτικη βιβλιοθήκη.

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ

Η Ζίτσα του 19ου αιώνα- Γένεση και εξέλιξη του εκπαιδευτικού φαινομένου

Εξαιρετικό βιβλίο, πρόκειται για την εργασία του Θ.Δ. Κοσμά και κυκλοφορεί σε μια καλαίσθητη έκδοση 630 σελίδων. Ο. Θεόδωρος Κοσμάς είναι Ζιτσιώτης στην καταγωγή και γεννήθηκε το 1957. Τελείωσε τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και από το 1982 υπηρετεί ως φιλόλογος στη Β/θμια εκπαίδευση. Τελείωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές και ολοκλήρωσε πρόσφατα και τη διδακτορική του διατριβή. Το ενδιαφέρον του για τη νεότερη ιστορία και η αγάπη του για το χωριό του, τον έκαναν να ασχοληθεί συστηματικά με την τοπική ιστορία της Ζίτσας. Καρπός αυτής της μακρόχρονης, συστηματικής και επίπονης επιστημονικής έρευνας του Θ. Κοσμά είναι το βιβλίο που σας παρουσιάζω. Μέσα από τις σελίδες του αναδύεται η Ζίτσα του περασμένου αιώνα. Η Ζίτσα απετέλεσε έναν αξιόλογο περιφερειακό εκπαιδευτικό θύλακα που τα αποτελέσματά του υπερέβησαν της τοπικής κοινωνίας με πολλαπλά ενεργητική επίδραση στην ευρύτερη περιοχή των Κουρέντων και γενικότερα στη μητροπολιτική επαρχία Ιωαννίνων (Θ.Κοσμάς Η Ζίτσα του 19ου αιώνα-Γένεση και εξέλιξη του εκπ/κού φαινομένου, σελ. 503)
Ας θυμηθούμε ότι είναι εποχή οθωμανικής κυριαρχίας και η περίπτωση ωστόσο της Ζίτσας είναι ιδιάζουσα με τα σχολεία που λειτουργούν- (Γιάννενα και χωριά του Ζαγορίου έχουν να επιδείξουν κάτι παρόμοιο).
Το βιβλίο του Θ. Κ είναι ένα χρήσιμο, κατατοπιστικό αλλά και γοητευτικό. Περιλαμβάνει πλήθος σημειώσεων, υλικό πολλές φορές δυσεύρετο , συνθέτει τις επιμέρους πληροφορίες για να σκιαγραφήσει αδρά ένα πορτρέτο της Ζίτσας από το εκπαιδευτικό μοντέλο μέχρι την παρουσίαση εικόνων της Ζιτσιώτικης κοινωνίας ευεργετών-εκπαιδευτικών .
Η απουσία του τουρκικού στοιχείου και η διατήρηση του καθεστώτος του ελευθεροχωρίου αφήνει περιθώρια πνευματικής ανάπτυξης, η ύπαρξη εκπαιδευτικής δραστηριότητας συνεπικουρείται από κληροδοτήματα και δωρεές ευεργετών. Για όλον αυτό τον πλούτο που μας χαρίζει «Η Ζίτσα του 19ου αιώνα- Γένεση και εξέλιξη του εκπαιδευτικού φαινομένου» του Θ. Κοσμά είναι ασφαλώς ένα βιβλίο που απευθύνεται σε όλους μας: στους απλούς αναγνώστες και φίλους του χωριού αλλά και στους επιστήμονες ερευνητές και μελετητές. Ο καθένας μπορεί να το χαρεί με το δικό του τρόπο. Γι’ αυτούς τους λόγους πρέπει να ενισχυθεί η προσπάθεια του Θ.Κ ηθικά και υλικά και να ενθαρρυνθούν κι άλλοι να τον μιμηθούν.
Υπάρχει ωστόσο και κάτι ακόμα πολύ πιο σημαντικό, δείχνει ότι η αγάπη για τον τόπο μας γίνεται βαθύτερη, στερεότερη αλλά και αποτελεσματικότερη, όταν στηρίζεται στο μεράκι, στη δουλειά και στη γνώση, στο ενδιαφέρον και στην έρευνα για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μας.
Το βιβλίο του Θ.Κ ελπίζομε πως θα πάρει τη θέση του σε κάθε Ζιτσιώτικη και Ηπειρώτικη βιβλιοθήκη και μπορεί όποιος επιθυμεί να το προμηθευτεί από τα γραφεία της Αδελφότητας στην τιμή των 25 Ευρώ.

Παρασκευή 17 Μαρτίου 2006

ΧΟΡΟΣ 2006

ΕΤΗΣΙΟΣ ΧΟΡΟΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑΣ

Το Σάββατο 25 Φεβρουαρίου στο ξενοδοχείο NOVOTEL πραγματοποιήθηκε ο ετήσιος χορός της Αδελφότητας. Η εκδήλωση ξεκίνησε με σύντομο χαιρετισμό του προέδρου της Αδελφότητας κ. Παπαπάνου Αθανασίου και στη συνέχεια άρχισε ο χορός.
Ακολούθησε η λαχειοφόρος αγορά με πολλά και μεγάλης αξίας δώρα , προσφορά της Αδελφότητας καθώς και μελών και φίλων της . Συγκεκριμένα η κα Παπαπέτρου Κατίνα πρόσφερε στην Αδελφότητα το ποσό των 200 € για αγορά δώρων, ο συμπατριώτης μας ζωγράφος Κώστας Μαλάμος μια Μεταξοτυπία, η κα Κατακάλου- Σταματιάδη προϊόντα UNILEVER , κος Πάντος Λέανδρος 35 γλάστρες με φυτά εσωτερικού και εξωτερικού χώρου, η κ. Ελένη Πάντου ένα πρόγραμμα αδυνατίσματος αξίας 500 € , το οινοποιείο ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ του κ. Γκλίναβου 24 φιάλες κρασί, τον κ. Δ. Στεργίου για τα κομπολόγια, την κα Ελένη Κορακή- Μπέγκα για το χειροποίητο κουβερλί., τον Νίκο Παπακώστα για την ευγενική προσφορά των 10 προσκλήσεων αξίας 30 € στο μεζεδοπωλείο του. Η Αδελφότητα μέσα από τη στήλη αυτή θα ήθελε να ευχαριστήσει τους παραπάνω συγχωριανούς και φίλους της Ζίτσας που πρόσφεραν ( και δεν είναι η πρώτη φορά) τα τόσο αξιόλογα δώρα για την λαχειοφόρο αγορά που διενεργήσαμε.
Θα θέλαμε επίσης να ευχαριστήσουμε και το οινοποιείο του Συνεταιρισμού για την ευγενική χορηγία των κρασιών της εκδήλωσης.
Η συμμετοχή των χωριανών μας στην εκδήλωση συγκρινόμενη με προηγούμενες χρονιές μπορούμε να πούμε ότι ήταν ικανοποιητική, πράγμα που μας δίνει κουράγιο και δύναμη για να συνεχίσουμε τις όποιες προσπάθειες χρειάζονται για την καλύτερη οργάνωση και επικοινωνία των μελών της Αδελφότητάς μας. Το κέφι άναψε και όλοι σε λίγο κάτω από τον ήχο του κλαρίνου βρεθήκαμε στην πίστα. Κοινή διαπίστωση είναι ότι φέτος υπήρχε μεγαλύτερο κέφι.. Είδαμε συγχωριανούς μας που είχαν αρκετά χρόνια να βρεθούν σε χορό της Αδελφότητας.
Η έκπληξη της βραδιάς η κ. Φρόσω Κοντονίκα που μας τραγούδησε παραδοσιακά τραγούδια αλλά και τραγούδια αποκριάτικα μιάς και το καλούσε η βραδιά. Ακούσαμε λοιπόν αποκριάτικα τραγούδια , τραγούδια που τραγουδούσαν παλιότερα χορεύοντας γύρω από τις φωτιές , όπως το «Πίσω από την παλιά στρατώνα, μ’ ακούς κουμπάρα μ’ μ’ ακούς». Νοερά γυρίσαμε πίσω κάποια χρόνια και θυμηθήκαμε τον παλιό καλό καιρό. Γίναμε για λίγο νεότεροι. Δεν ξεχάσαμε να χορέψουμε και τον παραδοσιακό χορό «πως στουμπίζουν το πιπέρι» , δυσκολευτήκαμε λιγάκι να ανταποκριθούμε στα προστάγματα του τραγουδιού , γιατί είμαστε κάποιας ηλικίας και είναι κομμάτι δύσκολο να κάνουμε τις ασκήσεις – καψώνια που ο τραγουδιστής διέταζε με το τραγούδι του. Παραλείψαμε όμως να κάνουμε το έθιμο που οι παλιότεροι θυμόμαστε, το έθιμο με το αυγό, τον χάψαρο.

Όσοι είχαν την τύχη να έρθουν στο χορό μας, απόλαυσαν το πλούσιο μενού του ξενοδοχείου, αλλά περισσότερο το κλαρίνο του Σταύρου του Καψάλη και το τραγούδι του Γιάννη Καψάλη και του Κωσταντίνου. Φέτος είχαμε και κάποια μουσικά διαλείμματα , ακούγοντας και χορεύοντας λαϊκά τραγούδια.
Αργά τα μεσάνυχτα αποχαιρετιστήκαμε και δώσαμε ραντεβού για τον επόμενο χορό που πιστεύουμε ότι θα έχει ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία. Θα θέλαμε να κάνουμε από τη στήλη αυτή κάλεσμα για μεγαλύτερη συμμετοχή στους νέους του χωριού μας που σε παρόμοιες εκδηλώσεις δεν είναι η προσδοκώμενη.
Τέλος την εκδήλωσή μας τίμησαν με την παρουσία τους οι βουλευτές της ΝΔ κ.Κ. Τασιούλας και Α. Φούσας και εκπρόσωποι της Πανηπειρωτικής . Οι βουλευτές Σ. Καλογιάννης (ΝΔ), Μ. Παντούλας και Β. Αργύρης(ΠΑΣΟΚ) με τηλεγραφήματά τους χαιρέτησαν την εκδήλωση, αλλά λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων δεν ήταν δυνατή η παρουσία τους.

Φωτογραφίες από το χορό 2006







ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΣΕΛΙΔΑ

http://blogs.gr/zitsa/

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ



ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΖΙΤΣΑΙΩΝ ΗΠΕΙΡΟΥ
"ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΝΙΚΟΛΙΔΗΣ"
posted @ 2:32 μμ Feedback (0)
ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΔΙΑΤΑΞΗ
Θέματα ημερήσιας διάταξης


Στην συνεδρίαση του Δ.Σ που έγινε την Κυριακή 29/1/06 πάρθηκαν οι παρακάτω αποφάσεις, οι οποίες ήταν και αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης.
1. Αποφασίστηκε να προστεθεί στον τίτλο της Αδελφότητας το όνομα του εθνομάρτυρα Δημητρίου Νικολίδη , ως ελάχιστης ένδειξης τιμής και ευγνωμοσύνης προς τον συγχωριανό μας σύντροφο του Ρήγα Φεραίου.
2. Να ζητηθεί από το Δήμο Ζίτσας να υποδεχθεί δημοτικός χώρος για την τοποθέτηση προτομής του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, η οποία θα γίνει με δαπάνες των απανταχού Ζιτσαίων.
3. Αποφασίστηκε να γίνει στις 25 Φεβρουαρίου ο αποκριάτικος χορός της Αδελφότητας στο ξενοδοχείο NOVOTEL. Η τιμή της πρόσκλησης ορίστηκε στο ποσό των 30 € και περιλαμβάνει πλούσιο μενού, χορό με την ορχήστρα του Σταύρου Καψάλη, δωρεάν Ζιτσιώτικο κρασί και αναψυκτικά καθώς επίσης και δωρεάν χρήση του χώρου στάθμευσης του NOVOTEL
posted @ 2:25 μμ Feedback (0)
ΝΕΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Συγκρότηση σε σώμα

Την Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2006 συνήλθαν τα μέλη του νεοεκλεγέντος Διοικητικού Συμβουλίου με θέμα τη συγκρότηση σε σώμα.
Ύστερα από διαλογική συζήτηση το Προεδρείο της Αδελφότητας συγκροτήθηκε ως εξής:
1. Αθανάσιος Παπαπάνος, Πρόεδρος
2. Ελένη Παπαδιαμάντη, Αντιπρόεδρος
3. Κατερίνα Καραμίχου, Γραμματέας
4. Σταύρος Μέγας, Ταμίας
5. Σταυρούλα Αθανασίου, μέλος
6. Λέανδρος Πάντος, μέλος
7. Γιάννης Τσέλιος, μέλος
Δημήτριος Νικολίδης

Ύστερα από απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των Ζιτσαίων της Αθήνας η Αδελφότητά μας μετονομάζεται σε Αδελφότητα Ζιτσαίων Ηπείρου «ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΝΙΚΟΛΙΔΗΣ» ως ελάχιστο δείγμα ευγνωμοσύνης προς τον ήρωα – εθνεγέρτη και σύντροφο του Ρήγα Δημήτριο Νικολίδη. Το παρόν τεύχος της εφημερίδας μας είναι αφιερωμένο στον ήρωά μας.


Ο Δημήτριος Νικολίδης γεννήθηκε στη Ζίτσα του νομού Ιωαννίνων το έτος 1766. Στο χωριό μας έζησε τα παιδικά του χρόνια κι έμαθε τα πρώτα γράμματα. Η τοπική παράδοση διέσωσε ότι ορφάνεψε μικρός από μάνα και πατέρα. Ο θείος του Ζαχαρίας, καλόγερος στο μοναστήρι του Αη- Λια της Ζίτσας ,τον πήρε μαζί του και τον μεγάλωσε και στη συνέχεια φρόντισε να τον στείλει στη Βλαχιά σε μοναστήρι- μετόχι του Αη- Λια της Ζίτσας. Εκεί με τη βοήθεια του ηγούμενου του μοναστηριού τελείωσε τις εγκύκλιες σπουδές του. Ο μητροπολίτης Δοσίθεος Φιλίτης, ηπειρώτικης καταγωγής, τον βοήθησε να μεταβεί στη Βιέννη , όπου σπούδασε ιατρική. Παίρνοντας το δίπλωμά του, εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Βιέννη ασκώντας το επάγγελμα του ιατρού.
Με το Ρήγα, ο Νικολίδης σχετίζονταν από τη Βλαχιά ακόμα, στη Βιέννη όμως συνδέθηκε μ’ αυτόν πολύ και σαν έλαχε να ταιριάζουν στην ψυχοσύνθεση, οι σχέσεις τους έγιναν πιο στενές και πιο εγκάρδιες. Όταν δε ο μεγάλος και ηφαιστειώδης αυτός εθνεγέρτης άρχισε να τον κατηχεί στη Μεγάλη Ιδέα του Λυτρωμού του Γένους , το άδολο αυτό Ζιτσιωτόπουλο, απάντησε πρόθυμα, ολόψυχα και αδίκαστα «παρών» στο προσκλητήριο κι έγινε αφοσιωμένος οπαδός της Μεγάλης Ιδέας και πρόθυμος υπηρέτης της. Εκεί λοιπόν στη Βιέννη ο Ρήγας, ο Νικολίδης και οι γνωστοί απ’ την ιστορία πατριώτες δημιούργησαν τον πρώτο επαναστατικό πυρήνα και κατέστρωσαν τα σχέδια για την οργάνωση και προετοιμασία του μεγάλου και ιερού αγώνα, ενός αγώνα που προμηνύονταν σκληρός και αδυσώπητος, αγώνας ζωής και θανάτου από την έκβαση του οποίου θα κρίνονταν η τύχη της φυλής μας.
Στο έργο αυτό ο Νικολίδης έδειξε μεγάλο και φλογερό ζήλο, αφοσιώθηκε δε ολόψυχα, παραβλέποντας τη λαμπρή επαγγελματική του σταδιοδρομία.
Σ’ αυτόν ο Ρήγας ανέθεσε τη μετάφραση του βιβλίου «Νέος Ανάχαρσις» του Αββά Μπαρθελεμί, το οποίο είναι ένας ύμνος στην ελληνική αρχαιότητα και το οποίο συνετέλεσε στη δημιουργία φιλελληνικού κλίματος στη Δ. Ευρώπη.
Η σκληρή μοίρα όμως δεν επέτρεψε να συνεχίσουν και να ολοκληρώσουν το έργο τους. Η αυστριακή αστυνομία μόλις έμαθε τη «συνωμοτική δράση» τους, τους έπιασε και τους φυλάκισε. Οι απολογίες τους διεσώθησαν στα αρχεία της αστυνομίας της Βιέννης και δημοσιεύτηκαν από το Φιλέλληνα Γάλλε καθηγητή Αιμίλιο Λεγκράν, μεταφράστηκαν δε από τον ιστορικό Σπύρο Λάμπρου. Το τέλος γράφτηκε στις φυλακές Βελιγραδίου τον Ιούνιο του 1798.
Αν και είναι αλήθεια ότι πολλές μορφές που έχουν εμπνευστεί από τα ευγενέστερα ιδανικά και που με την αυταπάρνηση και την αυτοθυσία τους θρόνιασαν στη συνείδηση του έθνους κι έγιναν σύμβολά του, όπως ο Ρήγας, ο Νικολίδης και οι άλλοι συνεταίροι τους, είναι μορφές πανελλήνιες που η ακτινοβολία τους καταυγάζει απ’ άκρη σ’ άκρη τον ελληνικό ουρανό και στέλνει το γλυκό της φως πολύ μακρύτερα ακόμα, στον ορίζοντα όλης της ανθρωπότητας , γιατί η απήχηση του έργου και της θυσίας τους είναι παγκόσμια.
Τέτοιες λοιπόν ολύμπιες μορφές ασφαλώς δεν εγκλωβίζονται και δεν χωρούν σ’ έναν μικρό και περιορισμένο τόπο, την ιδιαίτερη πατρίδα, αλλά πετούν σαν αετοί , αγκαλιάζουν και κάνουν πατρίδα ολόκληρη την Ελλάδα για την ελευθερία της οποίας αφοσιώθηκαν ολόψυχα και πρόσφεραν και την ύπαρξή τους ακόμα ολοκαύτωμα στο βωμό της κι έγιναν πρωτομάρτυρές της.
Η Ζίτσα σαν γενέτειρα του Νικολίδη δικαιούται να είναι περήφανη και να τον θεωρεί καύχημά της και πραγματικό στολίδι της .
Ποια είναι η Ζίτσα
ΖΙΤΣΑ

Ο Δήμος Ζίτσας εκτείνεται βορειοδυτικά της πόλης των Ιωαννίνων -από την οποία απέχει 27 χλμ. -με φυσικά όρια τον ποταμό Καλαμά στα δυτικά, τη λεκάνη του Μαζαρακίου στα βόρεια, τη Λαψίστα στα ανατολικά και το ρέμα της Κληματιάς στα νότια. Έδρα του Δήμου είναι η Ζίτσα στο ομώνυμο Δημοτικό Διαμέρισμα με 890 κατοίκους. Η συνολική του έκταση είναι 67.000 περίπου στρέμματα και έχει 1.922 κατοίκους σύμφωνα με την τελευταία απογραφή. Το εύκρατο κλίμα και η απουσία απότομων και μεγάλων ορεινών όγκων καθώς και η γεωλογική σύσταση του εδάφους της, επέτρεψε από πολύ νωρίς - ήδη από τον 18ο αιώνα την ανάπτυξη της αμπελουργίας. Το αμπέλι καθώς και η ιδιαίτερη θέση της Ζίτσας ως εμπορικός σταθμός στα πλαίσια της οικονομίας της εποχής, επέτρεψαν τη δημιουργία, ενίσχυση και επικράτηση ενός αστικού - εμπορικού στρώματος, το οποίο ανέπτυξε ένα ευρύ φάσμα οικονομικών και επιχειρηματικών δραστηριοτήτων εκτεινόμενες γεωγραφικά στη Βαλκανική και σε ολόκληρη τη λεκάνη της Μεσογείου. Εδώ έχει τις ρίζες του το φαινόμενο της ύπαρξης μιας πλειάδας σημαντικών προσωπικοτήτων των Γραμμάτων και των Τεχνών και τη συνακόλουθη ίδρυση εκπαιδευτικών θεσμών κάτι που επηρέασε τη γενικότερη πορεία των εκπαιδευτικών πραγμάτων της Ηπείρου. Ο τελευταίος μεγάλος πόλεμος με τις καταλυτικές συνέπειες που είχε για ολόκληρη τη χώρα άλλαξε του συσχετισμούς και σε τοπικό επίπεδο: η αλλοίωση του φυσικού μέσω της αποψίλωσης σημαντικών εκτάσεων (πολλές από τις οποίες ανήκαν σε Μονές) και της μετέπειτα παραχώρησής τους σε γειτονικές κοινότητες, ακολουθείται από δημογραφική απίσχνανση μετά την επιδημία φυλλοξήρας που ξεσπά τη δεκαετία του 1960. Η αλλαγή των οδικών αξόνων μεταπολεμικά και η αναδιάταξη των κοινωνικών και οικονομικών δομών, ακύρωσε σε ένα μεγάλο βαθμό το ρόλο που η Ζίτσα και η ευρύτερη περιοχή διαδραμάτιζε, εντείνοντας τις ανισότητες και αντιφάσεις μιας περιοχής που ζει και αναπνέει πλέον στους ρυθμούς της πόλης των Ιωαννίνων ... Η τοπική οικονομία αναπτύχθηκε μεταπολεμικά σε δύο άξονες που συνιστούν και δύο διαφορετικούς τρόπους οργάνωσης της οικονομικής δραστηριότητας: στα βορειότερα έχει αναπτυχθεί περισσότερο η κτηνοτροφία ενώ η καλλιέργεια του αμπελιού κυριαρχεί στο νοτιότερο μέρος. Η αμπελουργική ζώνη της Ζίτσας ( στην οποία εκτός των Δ.Δ. Ζίτσας, Καρίτσας και Πρωτόπαππα, συμπεριλαμβάνονται και η Κληματιά, οι Γαβρισιοί και η Λιγοψά) αποτελεί τη μόνη περίπτωση παραγωγής επισημασμένου προϊόντος φυτικής παραγωγής του Νομού Ιωαννίνων, συμβάλλοντας στην παραγωγή της ποικιλίας "ντεμπίνα", όπως και η ίδρυση δύο μεγάλων μονάδων παραγωγής οίνου δυναμικότητας επεξεργασίας περίπου 2.000 τόνων σταφυλιού, της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Ιωαννίνων (Ε.Α.Σ.Ι.) και την ιδιωτικής επιχείρησης "Μοναστήρι - Ζίτσα Α.Ε."Δίπλα στις παραδοσιακές καλλιέργειες τις τελευταίες δύο δεκαετίες αναπτύχθηκε δυναμικά ο κλάδος της εξόρυξης μαρμάρου.Τα τελευταία χρόνια παρουσιάζεται ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον για την αμπελουργία και την οινοποιία στα πλαίσια διατήρησης και της πολιτιστικής παράδοσης. Εκδηλώσεις όπως η Γιορτή Κρασιού στη Ζίτσα το τρίτο δεκαήμερο κάθε Αυγούστου κατά την τελευταία 20ετία, όπως και τα φημισμένα πανηγύρια στα άλλα Δημοτικά Διαμερίσματα και στα Μοναστήρια της περιοχής (Μονή Παλιουρής, Μονή Πατέρων), αποτελούν εκδηλώσεις που συμπυκνώνουν τόσο την ιστορία και την παράδοση της περιοχής όσο και τις ανάγκες προώθησης και διαφήμισης ενός προϊόντος ονομασίας προέλευσης (Π.Ο.Π.).