Κυριακή 29 Ιουλίου 2012

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ



Την Πέμπτη 19 Ιουλίου στο μοναστήρι του Προφήτη Ηλία τελέστηκε εσπερινός . Ακολούθησε στον περίβολο του μοναστηριού αρτοκλασία και στη συνέχεια με πρωτοβουλία της μοναστηριακής επιτροπής ακολούθησε δείπνο σε όλους όσους παρευρέθηκαν και δεν ήταν λίγοι. Κατά τις εκτιμήσεις της επιτροπής οι παρευρισκόμενοι ξεπερνούσαν κατά πολύ τα 500 άτομα. Μεταξύ αυτών και ο δήμαρχος κ. Ρογκότης, οι αρχηγοί των παρατάξεων κ.κ Βλέτσας και Βούζας , περιφερειακοί σύμβουλοι, δημοτικοί σύμβουλοι .
Ο καθηγητής κ. Κυριακίδης  μίλησε για τη ζωή του προφήτη Ηλία .
Εκ μέρους της μοναστηριακής επιτροπής,ο κ. Πέτρος Μίσιος καλωσόρισε τους προσκυνητές με τα παρακάτω:



Πανόραμα μαγευτικό, ψηλά το Μοναστήρι
Και του χωριού μας η χαρά, τ΄ Αηλιά το πανηγύρι.
Με τούτη τη χαρά μέσα από την ποίηση της συγχωριανής μας ποιήτριας Χρυσάνθης Ζιτσαίας, εκ μέρους της Μοναστηριακής Επιτροπής σας καλωσορίζω στην ταπεινή μας αυτή εκδήλωση που έχει σαν σκοπό την επικοινωνία, την αγάπη, το αντάμωμα του ντόπιου  με τον απόδημο Ζιτσιώτη , στοιχείο άλλο να τηρήσουμε και να τιμήσουμε την  παράδοση που ήθελε σ’  αυτόν το χώρο μετά τη λειτουργία να παρατίθεται γεύμα  στους προσκυνητές από τη Ζίτσα και τα γύρω χωριά.
Συντελεστές τούτης της εκδήλωσης και τους οποίους θέλω εκ μέρους της Μοναστηριακής Επιτροπής να ευχαριστήσω είναι:
1)     Για το μαγειρικό επιτελείο: Αρχιμάγειρας για άλλη μια χρονιά ο Δημήτρης ο Κοντονίκας με βοηθούς  τους α) Αδελφούς Αλεξέλη και β) τον Γιάννη Καπρινιώτη΄
2)     Τις κυρίες που προσέφεραν τις νόστιμες ζιτσιώτικες πίτες και αυτές είναι:
Αθανασίου Αλεξάνδρα, Αλεξίου Δήμητρα, Γιούνη Δήμητρα, Γκατζιάνη Χριστίνα, Γρίβα Αθηνά, Γρίβα-Τζώρα Βασιλική, Γρίβα Γλυκερία, Δάλλα Βικτωρία, Εξάρχου Ελευθερία, Καπρινιώτη Αθηνά, Καρακίτσιου Αιμιλία, Καραμπίνα Αγγελική, Καρβέλη Παρασκευή, Κατσουλίδη Μαρία, Κοντογιάννη Αρετή, Κοντονίκα Ευφροσύνη, Κσομά Αφροδίτη, Κωνσταντάκου Ελένη, Κώτσια Κωνσταντίνα, Μαγκλογιάννη Γαλάτεια, Μαγκλογιάννη Ειρήνη, Μαγκλογιάννη Παναγιώτα, Μανούση Αλεξάνδρα, Νίκου Χάιδω, Παπαυγέρη Γαλάτεια, Σκαρμούτσου Αφροδίτη, Τάτση Αγαθή.
3)     Τα οινοποιεία του χωριού μας που προσέφεραν το κρασί,
α) Αδελφών Πράσσου β) Γκλίναβου γ) Συν/στικής οινοποιίας Ζοίνος ΑΕ
Ευχόμαστε να περάσουν αλώβητα την οικονομική κρίση.
4)     Το Δήμο Ζίτσας για όλες τις διευκολύνσεις που μας παρείχε. Ιδιαίτερα να ευχαριστήσω τον αρμόδιο Αντιδήμαρχο κ. Γαρδίκο για την υπόσχεση που μας έδωσε, ότι ο Δήμος θα συντάξει σχετική μελέτη για την διαμόρφωση μέρους του εξωτερικού χώρου του Μοναστηριού. Πιστεύουμε ότι σύντομα θα την έχουμε ώστε αν ανοίξει κάποιο πρόγραμμα να την αξιοποιήσουμε.
5)     Τον Πρόεδρο της τοπικής κοινότητας κ. Περικλή Γρίβα  ο οποίος με μεγάλη προθυμία ανταποκρίθηκε σε κάθε μας αίτημα.
6)     Τον πάντα πρόθυμο για προσφορά Σύλλογο Γυναικών Ζίτσας.
7)     Τον Πολιτιστικό Σύλλογο Ζίτσας που με χαρά βλέπουμε να επανεργοποιείται και που απόψε είχαμε τη χαρά να είναι κοντά μας το χορευτικό τμήμα του, που το πλαισιώνουν  μικρά παιδάκια τα οποία απόψε μας παρουσίασαν τις χορευτικές τους ικανότητες. Τους προτείνουμε  να συνεχίσουν, πρέπει να   διατηρήσουμε την παράδοση.
8)     Τον Πολιτιστικό Σύλλογο Κληματιάς που πρόσχαρα μας παραχώρησε ένα σημαντικό αριθμό καθισμάτων.
9)     Τον Αθλητικό και Πολιτιστικό  Σύλλογο Καρίτσας που κάθε χρόνο , έτσι και φέτος μας έδωσε τα τραπέζια του.
Τελειώνοντας θέλω να ευχαριστήσω όλους σας που τα δέκα πέντε (15) χρόνια εμπιστευτήκατε και στηρίξατε την Επιτροπή στη δύσκολη αποστολή που όλοι μαζί, όπως είχαμε υποχρέωση,  ξεκινήσαμε για την αναστήλωση και αποκατάσταση τούτου του ιστορικού μνημείου, ώστε σήμερα να είμαστε όλοι μας περίφανοι για το έργο που επιτελέσαμε.
Όμως για όλα υπάρχει αρχή και τέλος και θα πρέπει παντού να γίνεται ανανέωση για να υπάρχει συνέχεια, σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Έτσι κι εμείς σαν επιτροπή, επιβάλλεται να δώσουμε την δυνατότητα σε νέους ανθρώπους, σε νέο αίμα, για να υπάρχει  συνέχεια, για να παραμείνει το Μοναστήρι του Προφήτη Ηλία. Η Ακρόπολη- Ο Παρθενώνας της Ζίτσας.
Και τώρα με την ανοχή σας, επιτρέψατέ μου  να κάνω επιγραμματικά έναν απολογισμό , όχι για να εισπράξουμε τα εύσημα, αλλά έτσι για την ιστορία.
Πέρα λοιπόν από την αναστήλωση, την αποκατάσταση και την ασφάλεια του Μοναστηριού, προσπαθήσαμε , αυτά τα χρόνια να το διατηρήσουμε σε αξιοπρεπή κατάσταση, ώστε αφενός να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις κάθε εκδήλωσης, αφετέρου να προκαλεί το θαυμασμό  των επισκεπτών που τα τελευταία  χρόνια ήταν πάρα πολλοί και τους οποίους πάντα προσπαθούσαμε στο μέτρο του δυνατού, να τους ενημερώνουμε για την ιστορία του Μοναστηριού, της Ζίτσας και γενικά της περιοχής , γιατί πιστεύουμε ότι αυτοί είναι οι καλλίτεροι πρεσβευτές για τον τόπο μας.
Επίσης η προσπάθειά μας επικεντρώθηκε στην καταγραφή και σε ορισμένες περιπτώσεις, στην διεκδίκηση περιουσιακών στοιχείων του Μοναστηριού.
Σε αυτούς που θα μας διαδεχτούν τους διαβεβαιώνουμε ότι θα τους συμπαρασταθούμε , θα είμαστε πάντα κοντά τους, γιατί αυτόν εδώ το χώρο τον αγαπήσαμε με όλη μας την καρδιά και θέλουμε να υπάρχει συνέχεια. Το αξίζει
Φίλες και φίλοι , αγαπητοί προσκυνητές, αν ανταποκριθήκαμε ή όχι στην αποστολή μας , εσείς θα το κρίνετε , εμείς πιστεύουμε ότι κάναμε το καθήκον μας όπως είχαμε υποχρέωση στην ιστορία αυτού του Μοναστηριού. Για τους επικριτές , όλα αυτά τα χρόνια , η ιερότητα του χώρου, αλλά και η μεγαλοπρέπεια της βραδιάς δεν επιτρέπουν  καμία αναφορά. Ένα μόνο θα πω  και συγχωρέστε με, αν θεωρηθεί ολίγον εγωιστικό. Στην εποχή της αρπαχτής και της ρεμούλας , στην εποχή της ισοπέδωσης των πάντων υπάρχουν ακόμη κάποιοι άνθρωποι  που έχουν και δίνουν περίσσευμα καρδιάς.
Χρόνια σας  Πολλά, να είστε όλοι καλά.







Κλείνοντας με ένα  ποίημα της αείμνηστης συγχωριανής μας, της δασκάλας ποιήτριας και συγγραφέα Δέσπως Καρβέλη.

Φίλοι καλωσορίσατε στον Αη-Λια της Ζίτσας
σε τούτο το όμορφο βουνό, το δεντροκυκλωμένο
όπου φυσάει λεύτερο το μυρωμένο αγέρι
πανέμορφο, βαθύσκιωτο, βουνό μου αντρειωμένο.

Κι αν σε ληστέψαν οι καιροί τα δέντρα σου γιγάντια
υψώνονται, πανέμορφα και παίζουνε τ΄ αηδόνια
που από βραδύς δροσίζονται και το ταχύ λαλούνε
και στήνουν ερωτιάρικα καλέσματα στα κλώνια.

Φίλοι μας κοντοχωριανοί και σεις ξενοτοπίτες
εδώ που απόψε σμίξανε , χαρά που ΄χουν τα μάτια
να βλέπουν , να γλυκοθωρούν και να καλογνωρίζουν
ρίζες παλιές, αγέραστες μ’ ολάνθιστα κλωνάρια.


Χρόνια πολλά και να είστε όλοι καλά.






ΕΚΘΕΣΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ


Δελτίο τύπου
Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ζίτσας  στα πλαίσια των καλοκαιρινών εκδηλώσεων
  Οργάνωσε έκθεση Ζωγραφικής με έργα του αείμνηστου Μιχάλη Αντώνογλου.
       Τα εγκαίνια της έκθεσης έγιναν  στο Πνευματικό κέντρο της Ζίτσας  την Πέμπτη
  19 Ιουλίου 2012 .
Η Γραμματέας του Πολιτιστικού Συλλόγου κ . Αγγελική Καραμπίνα μίλησε σε όσους παρευρέθηκαν  την ημέρα των εγκαινίων για τη ζωή του Μιχάλη Αντώνογλου. Παρόντες στην τελετή των εγκαινίων ο γιος και η νύφη του αείμνηστου  Μιχάλη.
       Η έκθεση έμεινε ανοιχτή μέχρι την Κυριακή 22 Ιουλίου 2012 .



Δευτέρα 16 Ιουλίου 2012

ΕΚΘΕΣΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΜΕ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΑΝΤΩΝΟΓΛΟΥ ΣΤΗ ΖΙΤΣΑ


ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ  ΣΥΛΛΟΓΟΣ
                 ΖΙΤΣΑΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
          Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ζίτσας  στα πλαίσια των καλοκαιρινών εκδηλώσεων
  οργανώνει έκθεση Ζωγραφικής με έργα του αείμνηστου Μιχάλη Αντώνογλου.
       Τα εγκαίνια της έκθεσης θα γίνουν στο Πνευματικό κέντρο της Ζίτσας  την Πέμπτη
  19 Ιουλίου 2012 και ώρα 7.00 μ.μ.
       Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι την Κυριακή 22 Ιουλίου 2012 και θα λειτουργεί
  καθημερινά 11.00 - 13.00 και 19.30 - 22.30.









                                         

       

                                         

Τρίτη 10 Ιουλίου 2012

ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΝΤΑΣ. Απόσπασμα από την ομιλία στη Βουλή




Ο βουλευτής Ιωαννίνων του ΣΥΡΙΖΑ και συγχωριανός μας κ. Χρήστος Μαντάς, κατά την συζήτηση στη Βουλή για τις προγραμματικές δηλώσεις και την ψήφο εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση, τόνισε μεταξύ άλλων τα εξής:"Δεν γνωρίζω αν βρισκόμαστε σε «επιδημία τυφλότητας», όπως στο γνωστό έργο του Ζοζέ Σαραμάγκου, μην μπορώντας όμως να έχουμε καν αυτ-ΟΠΤΕΣ μάρτυρες για να μας πουν τι βλέπουν να συμβαίνει γύρω μας , αλλά σίγουρα η κοινωνία ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ

Κυριακή 8 Ιουλίου 2012

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ


Βρέθηκα σε αμηχανία πριν λίγες μέρες, όταν ο νεαρός Άγγλος περιηγητής μου ζήτησε να τον φω­το­γραφίσω μπροστά στην εντοιχισμένη αναμνηστική πλάκα στο μοναστήρι, που μνημονεύει την εκεί διήμερη (;) διαμονή του λόρδου Βύρωνα! Kι αυτό, γιατί ήξερα πως τα στοιχεία που αποκάλυψε η έρευνα και δεν επιδέχονται αμφισβήτηση, καθώς στηρίζονται στα κείμενα του ίδιου του ποιητή και του φίλου του Χόμπχαουζ, πιστοποιούν πως ο λόρδος Βύρων διέμεινε στη μονή μόνον μια βραδιά, στις 26 Οκτω-βρίου 1809[1]. Μια ιστορική ανακρίβεια, εν πολλοίς δικαιολογημένη, αν αναλογιστούμε πως στηρίχτηκε κυρίως στην προφορική παράδοση που, κατά κανόνα, δεν είναι δυνατόν να μεταφέρει πιστά την ιστορική αλήθεια σ’ ένα τόσο μακρύ, για τα δεδομένα της εποχής, διάστημα (η πλάκα εντοιχίστηκε 115 χρόνια ύστερα απ’ την επίσκεψη του  Byron στη Ζίτσα, δηλαδή το 1924[2]).
 Δεν θα ’πρεπε να συμβαίνει όμως το ίδιο και με τις πινακίδες που τοποθετήθηκαν, σχετικά πρό-σφατα, σε διάφορα μέρη του χωριού για να προσφέρουν σε ημεδαπούς και, κυρίως, σε επισκέπτες της Ζίτσας στοιχειώδη πληροφόρηση για μνημεία, αξιοθέατα κλπ. Εδώ, οι ανακρίβειες και τα λάθη είναι ανεπίτρεπτα! Ωστόσο, όλες οι πινακίδες, από πλευράς περιεχομένου, είναι τουλάχιστον προβληματικές! Και αυτό δείχνει μια κραυγαλέα αδιαφορία των ιθυνόντων για την τεκμηρίωση των αναγραφέντων στοιχείων, η οποία γίνεται ακόμη πιο αισθητή από το γεγονός ότι, παρόλο που έγιναν προφορικές κατά καιρούς συστάσεις και οχλήσεις για διόρθωση των σφαλμάτων, ουδόλως εισακούστηκαν.
Με τούτο το σημείωμά μου επιχειρώ μια ανασκευή των λαθών και των ανακριβειών που παρεισέ-φρησαν, ευελπιστώντας ότι τώρα οι αρμόδιοι φορείς, αδυνατώντας πλέον να επικαλεστούν το άλλοθι της άγνοιας, δεν θα κωφεύσουν και πάλι, αλλά θα πράξουν το αυτονόητο.
Εξαρχής δηλώνω ότι αναλυτικά  θα ασχοληθώ μόνο με μία πινακίδα, ενώ για τις άλλες θα αρκεστώ σε μια απλή αναφορά.
Η πιο χαρακτηριστική απ’ την άποψη που μας ενδιαφέρει πινακίδα είναι τοποθετημένη στο δρόμο για το Μοναστήρι!  Σ’ αυτή ο Προφήτης Ηλίας χαρακτηρίζεται με το προσωνύμιο Λεσβίτης (!!!).  Επι­πλέον, ως χρόνος κτίσης της μονής στη σημερινή θέση αναγράφεται εσφαλμένα το έτος 1598. Τέλος, οι τοιχογραφίες του ναού τοποθετούνται αποκλειστικά στο 17ο αιώνα.
Πώς όμως έχουν τα πράγματα;
Επιτρέψτε μου να χρησιμοποιήσω για την απάντηση την άρτι εκδοθείσα μελέτη του Θ. Δ. Κοσμά, «ΕΠΙΓΡΑΦΙΚΕΣ ΜΑΡ­ΤΥ­ΡΙΕΣ ΣΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΖΙΤΣΑΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ (Β΄ ΜΙΣΟ 16ου ΑΙΩΝΑ - 1911)», ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ, ΤΟΜΟΣ 44, ΙΩΑΝΝΙΝΑ 2010, σελ. 263-412, η οποία παρέχει τα όλα τα εχέγγυα της αδιαμφισβήτητης ιστορικής τεκμηρίωσης.
Όσον αφορά το πρώτο σφάλμα, πέρα από το γεγονός ότι είναι τοις πάσι γνωστό ότι ο Προφήτης Ηλίας επωνυμείται Θεσβίτης, ως καταγόμενος από τη Θίσβη της Μικράς Ασίας, διαθέτουμε και τη μαρτυρία της υπέρθυρης εσωτερικής επιγραφής του ναού, που έχει ως εξής: [+ΟΥΤΟΣ] Ο ΠΑΝΣΕΠΤΟΣ Κ(ΑΙ) ΘΕΙΟΣ ΝΑΟΣ Ο ΗΣ ΟΝΟΜΑ ΤΙΜΩΜΕΝΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΝΔΟ[ΞΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ / ΗΛΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕ]ΣΒΗΤΟΥ...[3]. Όσον αφορά τη χρονολογία κτίσης της μονής, το ορθό, όπως προκύπτει από εμπεριστατωμένη εκτενή αναφορά του Θ. Κοσμά στο σύστημα διπλής χρονολόγησης που ήταν ακόμη σε χρήση το 17ο αιώνα στην περιοχή της Ηπείρου, καθώς και από το συσχετισμό των επιγραφών αρ. 22 και 23 της προμνησθείσας εργασίας[4], είναι ότι ο κυρίως ναός χτίστηκε το έτος 1656 και ιστορήθηκε (αγιογραφήθηκε) ένα χρόνο μετά, δηλαδή το 1657. Σε σχέση, τέλος, με την πληροφορία ότι οι αγιογραφί-ες στη μονή είναι αποκλειστικά του 17ου αιώνα, θα πρέπει να τονίσουμε πως πρόκειται για τη μισή αλή-θεια. Δηλαδή αυτό αληθεύει για το καθολικό (κυρίως ναό), που χτίστηκε, όπως προείπαμε, το 17ο αιώνα, ενώ η αγιογράφηση του προσαρτημένου νάρθηκα χρονολογείται στα 1800, λίγο μετά την κτίση του κατά το έτος 1799, όπως και πάλι αποδεικνύεται από τα επιγραφικά δεδομένα[5].
Και τώρα, σύμφωνα με τον αρχικό μου σχεδιασμό, θα αναφερθώ αδρομερώς και στις υπόλοιπες πινακίδες, υποδεικνύοντας κατά περίπτωση με τη μορφή ερωτημάτων  τις αναγκαίες διορθώσεις:
1) Πινακίδα που αφορά τη Βιβλιοθήκη (μπροστά από το Πνευματικό Κέντρο): α) Η θέση της είναι η δέουσα ή δημιουργείται σύγχυση; β) Τα εισαγωγικά στη λέξη πλούσια είναι απαραίτητα; γ) Είναι κανείς σε θέση να αναφέρει έστω και ένα από τα μοναδικά, πολύτιμα βιβλία που δεν υπάρχουν σε άλλες βιβλιοθήκες και σώζονται σε πολύ καλή κατάσταση;
2) Τεράστια πινακίδα στην είσοδο του χωριού: Η «Γιορτή Κρασιού Δήμου Ζίτσας» είναι αξιοθέατο (!), όπως τα υπόλοιπα που αναφέρονται στην πινακίδα; Και τι δουλειά έχει στην ίδια παρενθετική επεξήγηση που αφορά το ναό της Παναγίας;
3) Πινακίδα σχετική με την Πινακοθήκη: Η φράση ...του συνδεδεμένου μέσω στενών οικογενειακών δεσμών με τη Ζίτσα σημαντικού νεοέλληνα ζωγράφου Κώστα Μαλάμου είναι η περιφραστική απόδοση της λέξης Ζιτσιώτη;
4) Πινακίδα σχετική με το Λαογραφικό Μουσείο: Πόσο ακριβής είναι η φράση Στο χώρο αυτό εκτίθενται παραδοσιακές στολές και αντικείμενα – αντίκες της καθημερινής ζωής των ανθρώπων από τα τέλη του 19ου έως και τα μέσα του 20ού αιώνα; Άραγε δεν υπάρχουν αντικείμενα προγενέστερα του τέλους του 19ου αιώνα;
5) Εντοιχισμένη στην οικία Ζέρβα επιγραφή αναφερόμενη στη Χρυσάνθη Ζιτσαία: α) Γεννήθηκε όντως στην πατρική οικία στη Ζίτσα ή μήπως, όπως είναι και το ιστορικά ακριβές, στην Ιταλία; β) Χρυσάνθη Οικονομίδη Ζιτσαία είναι το σωστό ή  μήπως Χρυσάνθη Ζέρβα (το πατρικό της επώνυμο) – Οικονομίδη (το επώνυμο του συζύγου της), «Ζιτσαία» (το καλλιτεχνικό της ψευδώνυμο από τον τόπο καταγωγής της);
Θα υπερισχύσει, άραγε, έστω και τώρα, η ανάγκη αποκατάστασης των λαθών και των ανακριβειών σε μια υπόθεση που, όπως φάνηκε, μας εκθέτει συλλογικά; Ή θα επιλεγεί, σύμφωνα και με το κλίμα των καιρών, μια τακτική αναβλητικότητας και παραπομπής στις καλένδες με την επίκληση της οικονομικής κρίσης; (!)



                                                                                       Ζίτσα – Γιάννενα, 27-6-2012
                                                                                                  
                                                                                                   ΝΤΙΝΟΣ ΚΟΣΜΑΣ





[1] Βλ. σχετικά με την επίσκεψη και την παραμονή του Βύρωνα στη Ζίτσα και στη μονή Προφήτη Ηλία Θ. Δ. Κοσμάς, Η Ζίτσα του 19ου αιώνα όπως την είδαν οι ξένοι περιηγητές, Ιωάννινα 1998, σελ. 42-43, 47-50.
[2] Ό.π. , σελ. 42-43.
[3] Θ. Δ. Κοσμάς, «Επιγραφικές μαρτυρίες στα εκκλησιαστικά μνημεία της Ζίτσας Ιωαννίνων (β΄ μισό 17ου  αιώνα-1911), επιγραφή αρ. 23, σελ. 292-293.
[4] Θ. Δ. Κοσμάς, «Επιγραφικές μαρτυρίες …», σελ. 292-294.
[5] Θ. Δ. Κοσμάς, «Επιγραφικές μαρτυρίες …», επιγραφή αρ. 46, σελ. 315.