ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ : Δημήτριος Νικολίδης

Ο Δημήτρης Νικολίδης, γεννήθηκε στη Ζίτσα το 1766. Ήταν επίσης γνωστός και ως «Δημήτριος Ζιτσαίος» ή απλά Ζιτσαίος. Ο Νικολίδης, από τη Ζίτσα βρέθηκε στην Αυστρία, δίπλα στον Χέγκελ και στον Ρήγα Φερραίο .

Η τοπική παράδοση διέσωσε ότι ορφάνεψε μικρός από μάνα και πατέρα. Ο θείος του Ζαχαρίας, καλόγερος στο μοναστήρι του Αη- Λια της Ζίτσας ,τον πήρε μαζί του και τον μεγάλωσε και στη συνέχεια φρόντισε να τον στείλει στη Βλαχιά σε μοναστήρι- μετόχι του Αη- Λια της Ζίτσας. Εκεί με τη βοήθεια του ηγούμενου του μοναστηριού τελείωσε τις εγκύκλιες σπουδές του. Ο μητροπολίτης Δοσίθεος Φιλίτης, ηπειρώτικης καταγωγής, τον βοήθησε να μεταβεί στη Βιέννη , όπου σπούδασε ιατρική. Παίρνοντας το δίπλωμά του, εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Βιέννη ασκώντας το επάγγελμα του ιατρού.

Ο Νικολίδης ή Ζιτσαίος έγινε μόνιμος κάτοικος Βιέννης και εξάσκησε εκεί το ιατρικό επάγγελμα. Σπούδασε στην Hohen Carlschule Έγινε εξέχουσα προσωπικότητα των φιλοσοφικών και επιστημονικών κύκλων και ήδη, από τη Βλαχία, είχε αναπτύξει φιλική σχέση με τον Ρήγα Φερραίο.

Η Γαλλική Επανάσταση διαμόρφωνε τις πολιτικές διεργασίες, ειδικά στη φοιτητιώσα νεολαία και ο Νικολίδης είχε ήδη τις… απαραίτητες φιλίες, από τη Βλαχία κιόλας: τον Ρήγα Φερραίο που έστηνε τα πρώτα θεωρητικά και οργανωτικά συστήματα της απελευθερωτικής του κίνησης.

Ο Νικολίδης όμως ήταν φίλος και με έναν άλλο νεαρό, κατά τη «θητεία» του στη Στουτγάρδη: τον Γκέοργκ Βίλελμ Φρίντριχ Χέγκελ. Ένας από τους πιο θεμελιώδεις φιλοσόφους της ανθρώπινης ιστορίας, ήταν 4 χρόνια μικρότερος του Νικολίδη. Μάλιστα, ο Νικολίδης φέρεται να αφιέρωσε ένα δίστιχο στον Χέγκελ, στα γαλλικά: «Κι ας χαθεί για πάντα η άφρων πολιτική/που επιβάλλει στις καρδιές μας εξουσία δεσποτική».

 Η γνωριμία και η συντροφική πολιτική σχέση με τον Ρήγα ήταν πολυδιάστατη. Ο Νικολίδης ανέλαβε να επιμεληθεί την έκδοση  του «Νέου Ανάχαρσι» του Ζαν Ζακ Μπαρτελεμί, που κυκλοφόρησε το 1797 στη Βιέννη. Ο Νικολίδης μετέφρασε και ένα κομμάτι του έργου, στον έβδομο τόμο.

Το Νικολίδη και τον Ρήγα, τους ένωσε ο αγώνας, αλλά και ο θάνατος. Συνελήφθη και οδηγήθηκε στη Βιέννη, την καρδιά του πολιτικού συντηρητισμού τότε και κατόπιν, παραδόθηκε στους Τούρκους και διακομίστηκε στο Βελιγράδι.

Στις 24 Ιουνίου του 1798, ο Ρήγας μαζί με επτά συντρόφους του στραγγαλίστηκαν στον πύργο Νεμπόισα. Ανάμεσά τους, ήταν και ο 32 ετών τότε, Νικολίδης.

Αν και είναι αλήθεια ότι πολλές μορφές που έχουν εμπνευστεί από τα ευγενέστερα ιδανικά και που με την αυταπάρνηση και την αυτοθυσία τους θρόνιασαν στη συνείδηση του έθνους κι έγιναν σύμβολά του, όπως ο Ρήγας, ο Νικολίδης και οι άλλοι συνεταίροι τους, είναι μορφές πανελλήνιες που η ακτινοβολία τους καταυγάζει απ’ άκρη σ’ άκρη τον ελληνικό ουρανό και στέλνει το γλυκό της φως πολύ μακρύτερα ακόμα, στον ορίζοντα όλης της ανθρωπότητας , γιατί η απήχηση του έργου και της θυσίας τους είναι παγκόσμια.

Τέτοιες λοιπόν ολύμπιες μορφές ασφαλώς δεν εγκλωβίζονται και δεν χωρούν σ’ έναν μικρό και περιορισμένο τόπο, την ιδιαίτερη πατρίδα, αλλά πετούν σαν αετοί , αγκαλιάζουν και κάνουν πατρίδα ολόκληρη την Ελλάδα για την ελευθερία της οποίας αφοσιώθηκαν ολόψυχα και πρόσφεραν και την ύπαρξή τους ακόμα ολοκαύτωμα στο βωμό της κι έγιναν πρωτομάρτυρές της.

Η Ζίτσα σαν γενέτειρα του Νικολίδη δικαιούται να είναι περήφανη και να τον θεωρεί καύχημά της και πραγματικό στολίδι της .

Ο τόπος μας  έχει ανάγκη από σύγχρονους Εθνεγέρτες . Εθνεγέρτες της ειρήνης. Ο λαός μας έχει φιλότιμο, πλάθεται, πείθεται, ακολουθεί αν βρεθούν οι κατάλληλοι τους οποίους θα πιστέψει και θα τους εμπιστευθεί. Δεν είναι εύκολο να ξεπηδήσουν σήμερα έτσι απλά νέοι Εθνεγέρτες που θα συνταράξουν στ’ αλήθεια το λαό. Γι’ αυτό ας πούμε στους εκάστοτε κυβερνώντες, ας αναλογιστούν τις ευθύνες που μόνοι τους θέλησαν να αναλάβουν, ας μπουν μπροστά και με το σάλπισμα του Θούριου ας πείσουν το λαό ότι από εδώ και πέρα ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ τους στόχος είναι να πάει μπροστά αυτός ο τόπος και τότε θα ιδούν ότι ο λαός θα τους κατανοήσει , θα τους ακολουθήσει και θα κάνει κι αυτός τη δική του επανάσταση για τις λαθεμένες αξίες, τους λαθεμένους στόχους, τις λαθεμένες νοοτροπίες.

Κλείνοντας θα ήθελα να αναφέρω , ότι η Αδελφότητά μας  ως ελάχιστο δείγμα ευγνωμοσύνης προς τον ήρωα – εθνεγέρτη και σύντροφο του Ρήγα Δημήτριο Νικολίδη μετονομάστηκε  σε Αδελφότητα Ζιτσαίων Ηπείρου «ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΝΙΚΟΛΙΔΗΣ Προηγουμένως  δε ,το έτος 1992 , έμπροσθεν   του δημαρχείου  , τοποθετήθηκε  η προτομή του Δημητρίου Νικολίδη , δωρεά  του ευεργέτη της Ζίτσας και πρώην προέδρου της Αδελφότητας  Αθανασίου Βαδόκα.  Επίσης   δρόμος των Ιωαννίνων, λίγο μετά το (παλιό πλέον) ΙΚΑ φέρει το όνομά του.

 

Συνάντηση εργασίας με την Υφυπουργό Μετανάστευσης και Ασύλου Σοφία Βούλτεψη του Δημάρχου Ζίτσας.Χρηματοδότηση για κολυμβητήριο

Συνάντηση εργασίας με την Υφυπουργό Μετανάστευσης και Ασύλου Σοφία Βούλτεψη πραγματοποίησε ο Δήμαρχος Ζίτσας Μιχάλης Πλιάκος παρουσία του Γενικού Γραμματέα Υποδοχής Αιτούντων Άσυλο Μάνου Λογοθέτη και του Ειδικού Γραμματέα Συντονισμού Εμπλεκόμενων Φορέων του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου Ευάγγελου Κωνσταντίνου.

Η συνάντηση επισφραγίστηκε με την υπογραφή, από το Δήμαρχο Ζίτσας και τον εκπρόσωπο της αναδόχου εταιρείας, της σύμβασης για την έναρξη ενός σημαντικού έργου υποδομής που αφορά τόσο τους φιλοξενούμενους της δομής «Αγία Ελένη» όσο και τους κατοίκους της περιοχής. Πρόκειται για το έργο επισκευής πεζοδρομίων και οδοφωτισμού τμήματος της Ε.Ο. Ιωαννίνων που διέρχεται από τη δομή «Αγία Ελένη» και τον οικισμό του Αγίου Ιωάννη χρηματοδοτούμενο με το ποσό των 150.000ευρώ από το Ταμείο Αλληλεγγύης του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου. Το εν λόγω έργο αποτελούσε πάγιο αίτημα του Δημάρχου Μιχάλη Πλιάκου, από την έναρξη λειτουργίας της δομής, το καλοκαίρι του 2017, καθώς με την ολοκλήρωσή του δημιουργούνται συνθήκες ασφαλούς διέλευσης τόσο για τους πεζούς όσο και για τους οδηγούς των οχημάτων που κινούνται στην Εθνική Οδό.

 

περισσότερα

Το Tμήμα Χαρακτικής Πολιτιστ. & Μορφωτ. Συλλόγου "Το Αιτωλικό" στην Πινακοθήκη

 

 Την Κυριακή 19 Ιουνίου, το Tμήμα Χαρακτικής Πολιτιστ. & Μορφωτ. Συλλόγου "Το Αιτωλικό" επισκέφθηκε την Πινακοθήκη Χαρακτικής - Ζίτσα Ιωαννίνων-Πινακοθήκη Χαρακτικής - Ζίτσας Ιωαννίνων! Μια από τις σημαντικότερες Πινακοθήκες της Ελλάδας και μοναδική στον χάρτη της Χαρακτικής Τέχνης στην χώρα μας! - Ευχαριστούμε από καρδιάς για την φιλόξενη υποδοχή! Η Πινακοθήκη Χαρακτικής είναι δημιούργημα του σπουδαίου Ζιτσαίου ζωγράφου Κώστα Μαλάμου (1913-2007), η συλλεκτική δραστηριότητα του οποίου οδήγησε στην ύπαρξη αυτής της πλούσιας συλλογής δίνοντάς μας έτσι το υπέρτατο πλεονέκτημα να περιηγηθούμε σε έναν χώρο στην πορεία της νεοελληνικής Χαρακτικής από τον 19ο αι έως τις μέρες μας - μια Πινακοθήκη Χαρακτικής μοναδική στο είδος της σε ολόκληρη την Ελλάδα!

περισσότερες φωτογραφίες

ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΤΗΣ ΖΙΤΣΑΣ

 

Συνεχίζονται οι εργασίες ανάπλασης του κεντρικού δρόμου του χωριού μας  από το κτήριο του πρώην  Δημαρχείου μέχρι το  κτήριο  του παλιού Ειρηνοδικείου  .  Οι εργασίες έχουν ξεκινήσει από το Ειρηνοδικείο  και έχουν φτάσει  μπροστά  από το ταχυδρομείο.

Ο προϋπολογισμός του έργου  είναι  215χιλ. ευρώ  και έχει εγκριθεί από το «Πράσινο Ταμείο» με χρησμοδότηση 80 ο/ο  , ενώ το υπόλοιπο 20 ο/ο από πόρους του Δήμου Ζίτσας .  Το έργο αφορά την ανάπλαση του εμπορικού δρόμου της Ζίτσας, που ξεκινά από το κτίριο του πρώην Δημαρχείου έως και το κτίριο του παλαιού Ειρηνοδικείου, έκτασης 1.400τ.μ. περίπου, και περιλαμβάνουν τη δημιουργία πρασίνου και την εφαρμογή λιθόστρωτου παραδοσιακής μορφής.

«Εκμεταλλευόμαστε όλα τα χρηματοδοτικά εργαλεία για να υλοποιούμε έργα σε όλους τους οικισμούς του Δήμου. ’Έργα που ως στόχο έχουν να δημιουργήσουν ολοκληρωμένες παρεμβάσεις οι οποίες αλλάζουν τη μορφή των χωριών μας», επισημαίνει ο Δήμαρχος Ζίτσας Μιχάλης Πλιάκος.

Στόχος του έργου αυτού  είναι η ανάκτηση της παραδοσιακής φυσιογνωμίας  της Ζίτσας. Οι παρεμβάσεις που προβλέπονται στη σχετική μελέτη αναμένεται να βελτιώσουν περιβαλλοντικά και αισθητικά την περιοχή, να αναβαθμίσουν  την ποιότητα ζωής των κατοίκων και να καταστήσουν των οικισμό πόλο έλξης για τους επισκέπτες.

 

Από τα ξεχασμένα έθιμα του χωριού μας… Κυριακή της Πεντηκοστής!

 

Την Κυριακή της Πεντηκοστής οι γυναίκες  και τα παιδιά πήγαιναν στην εκκλησία για τη θεία λειτουργία κρατώντας κλωναράκια φύλλων καρυδιάς. Στην ακολουθία της Γονυκλισίας, που τελείται στο τέλος της λειτουργίας, όλοι γονάτιζαν και τις τρεις φορές πάνω στα καρυόφυλλα, τα οποία μετά τα έπαιρναν στο σπίτι για να τα τοποθετήσουν στο εικόνισμα ή μέσα στις κασέλες και τα μπαούλα με τα ρούχα, σαν ένα είδος φυλακτού.

Το έθιμο με τα φύλλα καρυδιάς την Πεντηκοστή είναι ένα έθιμο που απαντά σε όλο τον ελληνικό χώρο, από την Κρήτη μέχρι τη Θράκη ακόμη και μέχρι τον μακρινό Πόντο. Σχετίζεται με τη δοξασία που θέλει τις ψυχές των νεκρών να ανεβαίνουν στον επάνω κόσμο κάθε Ανάσταση για πενήντα μέρες. Η Πεντηκοστή είναι η τελευταία μέρα του ταξιδιού των νεκρών, η μέρα που γυρίζουν πίσω. Την ώρα λοιπόν του γονατίσματος στην ακολουθία της Γονυκλισίας οι ψυχές των νεκρών γυρίζουν στον κάτω κόσμο και οι ζωντανοί κλείνουν τα μάτια τους ώστε να μην δουν τις ψυχές που λυπημένες γυρνούν στον Άδη. Μάλιστα γονατίζουν πάνω στα φύλλα καρυδιάς γιατί συμβολίζουν την πικρία που κατέχει τις ψυχές των νεκρών την ημέρα αυτή, μιας που τα φύλλα είναι πικρά.

 Σύμφωνα με μια άλλη παράδοση τα φύλλα της καρυδιάς συμβολίζουν, λόγω της ομοιότητας του σχήματος, την πύρινη γλώσσα που απεικονίζει την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος στην εικόνα της Πεντηκοστής.

Παράδοση και πίστη βαδίζουν αιώνες μαζί και οφείλουμε σεβασμό!

Χρόνια Πολλά!

(πηγή Ανάρτηση στο Facebook του Πολιτιστικού Συλλόγου Ασπαραγγέλων)