ΕΘΙΜΑ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

 

Με τους ήχους κουδουνιών και με το <<ήρθε ο Λάζαρος ήρθαν τα Βάγια...>> ξεκινούσε  το Σάββατο του Λαζάρου, στη Ζίτσα όπου παρέες παιδιών ξεχύνονταν  στους δρόμους και αναβίωναν το έθιμο που έρχεται από τα βάθη της ιστορίας του τόπου μας.

Αγόρια και κορίτσια με τους στολισμένους <<Λαζάρους>> έδιναν μια ευχάριστη νότα μαζί με την ολάνθιστη φύση στην κατά τα άλλα ζοφερή πραγματικότητα που περνάει όπως όλη η χώρα και ο τόπος μας.

Δυστυχώς το έθιμο έχει πλέον ξεχαστεί και υπάρχει σαν ανάμνηση σε μας τους μεγαλύτερους.

Πως γινόταν ο Λάζαρος

Έφτιαχναν  ένα ξύλινο κατασκεύασμα  με μια τετράγωνη σανίδα 0,30 Χ 0,30 περίπου  την στερέωναν  οριζόντια σ’  ένα ξύλινο  κοντάρι. Στερέωναν κάθετα κι έναν ξύλινο σταυρό  πάνω της  τον στόλιζαν με λουλούδια και βάγια. Από κάτω κρεμούσαν κουδούνια και κύπρους. Όταν ήταν  να πουν το Λάζαρο  ακουμπούσαν  τη βάση του κονταριού στο έδαφος και κρατώντας με τα δυο χέρια  από τις άκρες την τετράγωνη σανίδα, την κουνούσαν  πίσω μπρος πάνω στον ρυθμό  τραγουδιού που θα έλεγαν, αναταράζοντας δυνατά τα κουδούνια.

Άλλα πάλι παιδιά, τα πιο μικρά, περιορίζονταν  σε μια εικόνα που την κατέβαζαν από το εικονοστάσι του σπιτιού  και τη στόλιζαν με λουλούδια και βάγια.  Την κρατούσε  ένα απ΄ τα παιδιά , ενώ τα άλλα  κρατούσαν στο χέρι τους  από ένα κουδουνάκι.

Μ’  αυτά τα σύνεργα  και μ’  ένα καλάθι στα χέρια τους  για να βάζουν τα αυγά, τα καρύδια, τα μύγδαλα ή τις συκομαϊδες  που θα τα φίλευαν περιφέρονταν στα σπίτια του χωριού και κουδουνίζοντας έλεγαν το Λάζαρο.

 

Τα κάλαντα του Λαζάρου που τραγουδούσαν τα παιδιά ανήμερα του Λαζάρου

 

Το μικρό μικρούτσικο , φώντας το γέννα η μάννα,

εγώ στη θύρα στέκουμουν, Θεόν παρακαλούσα

Θεέ μ’ να γίνει βασιλιάς, Θεέ μ’ να γίνει ρήγας κλπ.

 

 

 

ή  αυτό

Ήρθε ο Λάζαρος , ήρθαν τα βάγια

Ήρθε των Παθών η εβδομάδα

Κοπιάσατε στην Εκκλησία για ν’ ακούσετε χρυσά βιβλία κλπ.

 

 

Τα μικρά παιδιά πάλι έλεγαν:

Κουφολάζαρε ,κουφοπετρίτη,

δωμ,το κόκο μου να πάω σπίτι,

 να το φάω εγώ κι η μάνα ,

 να το φάω εγώ κι ο τάτας,

να το φάω εγώ κι η βάβω!!!!

 

Άλλοτε πάλι έλεγαν το:

Κάτω στα Ιεροσόλυμα και στου Χριστού τον τάφο ,

εκεί δενδρί δεν ήτανε δενδρός εφανερώθει .

Το δέντρο ήταν ο Χριστός ,η ρίζα η Παναγία,

 και αυτά τα φύλλα που έπεφταν ήταν οι μαρτυράδες,

που μαρτυρούσαν κι έλεγαν τα πάθη του Χριστού μας .

Χριστέ μου όταν σε σταύρωναν οι άνομοι Εβραίοι ,

οι άνομοι και τα σκυλιά και τρισκαταραμένοι ........

 

ή αυτό

Σήμερα μαύρος ουρανός , σήμερα μαύρη μέρα

Σήμερα έβαλαν βουλή οι άνομοι Εβραίοι

Οι άνομοι και τα σκυλιά, οι τρισκαταραμένοι

Για να σταυρώσουν τον Χριστό  των πάντων Βασιλέα κλπ.

 

Έτσι το καλαθάκι γέμιζε με αυγά ! Η παράδοση στην υπηρεσία της οικιακής οικονομίας κι όλα μαζί στην αγκαλιά της πανέμορφης Ελληνικής Λαογραφίας.!!!!!!!"

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

  δείτε το video