Γλωσσικές αυθαιρεσίες

Στην προηγούμενη έκδοση της εφημερίδας «Παλμοί της Ζίτσας» (Ιούλιος-Αύγουστος- Σεπτέμβριος)  ασχολήθηκα με τη Μικρασιατική Καταστροφή και παράλληλα έκανα αναφορά και στη γλώσσα μας στην οποία δημιούργησαν και δημιουργούν προβλήματα οι ψευτοκουλτουριάρηδες ! Επειδή μια τέτοια αναφορά, αόριστη, απορρίπτεται εύκολα και δικαιολογημένα, είμαι υποχρεωμένος να την τεκμηριώσω.

Αρχικά λέω πως κάθε γλώσσα είναι ένας ζωντανός οργανισμός ή μοιάζει με ένα ζωντανό οργανισμό και κατά συνέπεια εξελίσσεται και αλλάζει  κάποιες μορφές, τέτοιες που δεν την σακατεύουν και δεν την τραυματίζουν θανάσιμα! Βέβαια είναι γνωστά πλέον σε μας  τα Αρχαία Ελληνικά και τα Νέα Ελληνικά, όπως είναι γνωστή και η διαμάχη ανάμεσα στην Καθαρεύουσα και τη Δημοτική γλώσσα! Χωρίς περιστροφές καταλήξαμε στη Νεοελληνική δημοτική και τη βάλαμε στην εκπαίδευση επίσημα το 1976.

Βασική Γραμματική, η  Γραμματική του Μανόλη Τριανταφυλλίδη. Άρα οφείλουμε να μιλάμε και να γράφουμε σύμφωνα με τους κανόνες της.

Έλα όμως που κάτι τέτοιο  δε συμβαίνει καθολικά , αλλά παρουσιάζονται  αποκλίσεις και αυθαίρετες λεκτικές συμπεριφορές με κίνδυνο να οδηγηθούμε πλέον σε τριτογλωσσικό πρόβλημα και όχι διγλωσσικό για το οποίο μιλούσαμε πριν λίγα χρόνια!

Και ξεκινάω από την αύξηση των ρημάτων:

Η Γραμματική λέει ότι μπαίνει , όπου τονίζεται.

π.χ  προβαίνω  - προέβαινε και όχι πρόβαινε,

π.χ εκφράζω – εξέφρασε και όχι έκφρασε

Άλλες πάλι φορές βάζουν αύξηση μπροστά από πρόθεση, αν είναι δυνατόν! π.χ εσυνήθισα, αντί του ορθού  συνήθισα! Αλλά και στην προστακτική  βάζουν αύξηση π.Χ  απέδειξέ μας, αντί απόδειξέ μας!

Πάμε τώρα  στους παρατονισμούς:

Του Πανεπιστήμιου, του εμπόριου, του εδάφιου, τους κίνδυνους, του ωράριου, οι προγόνοι, οι πολέμοι, οι ανθρώποι, ψαχνόνται αντί των ορθών: Του Πανεπιστημίου , του εμπορίου, του εδαφίου, τους κινδύνους,  του ωραρίου, οι πρόγονοι, οι πόλεμοι, οι άνθρωποι, ψάχνονται.

Ρίξτε μια ματιά ψευτοκουλτουριάρηδες  στη Νεοελληνική Γραμματική του Μ.Τ σελίδα 22 παράγραφος 27 και σελίδα 26 παραγ. 147 να σας το επιβεβαιώσει!

Προσέξτε τώρα τούτο. Κάνοντας κουβέντα με κάποιαν ανάμεσα στις άλλες λέξεις μου είπε και «του Πανεπιστήμιου»! Τον ρώτησα λοιπόν! Μήπως ξέρεις καμιά οδό στην Αθήνα με αυτό το όνομα; Ναι μου λέει: «την οδό Πανεπιστημίου»!! Μα εσύ πριν λίγο μου είπες «του Πανεπιστήμιου» γιατί; Τι να σου πω, έτσι την ακούω!!.

Στην τηλεόραση της ΝΕΤ σε πρωινή συζήτηση βουλευτίνα συζητώντας με βουλευτή άλλου κόμματος, ανάμεσα στα άλλα είπε, «του μέτωπου» προφανώς ακολουθώντας την ιδεολογική διαφοροποίηση  και στη γλώσσα!

Τι προτιμάμε  την απρόσκοπτη προφορά των λέξεων και την αρμονική ακουστική αυτών ή τη δυσκολοπρόφερτη και αποκρουστική; Τι ακούγεται καλύτερα στο αφτί μας «του ωράριου» ή  «του ωραρίου»; Οι ανθρώποι ή άνθρωποι; Τι να πει κανείς και για τις εκφράσεις : «Διαφωνώ κάθετα», «από μεριάς  του ομιλητή»! Δεν θέλουν  τις καθιερωμένες εκφράσεις «διαφωνώ ριζικά», «από την πλευρά του ομιλητή»!.

Να και άλλα παραδείγματα αγραμματοσύνης: «Η πολυμελή οικογένεια, ένα πλήρη όργανο, η οδό Ιπποκράτου, κανένα διέξοδο» , αντί των ορθών «η πολυμελής οικογένεια, ένα πλήρες όργανο, η οδός Ιπποκράτους, καμία διέξοδος»!

Αν ρίξετε και μια ματιά στους υπότιτλους των τηλεοράσεων, θα φρίξετε από τα λεκτικά και ορθογραφικά μαργαριτάρια!

Άφησα τελευταίους τους μήνες. Αν ρωτήσετε οποιονδήποτε αγρότη, ψαρά, βοσκό, νέο, γέρο, γριά, επαρχιώτη, αλλά και ανθρώπους  των πόλεων να μας πουν τους μήνες, θα μας τους πουν ίσως με τα παραδοσιακά τους ονόματα ή το συνηθέστερο  ως εξής! «Γενάρης, Φλεβάρης, Μάρτης, Απρίλης, Μάης, Ιούνιος, Ιούλιος, Αύγουστος, Σεπτέμβρης, Οκτώβρης, Νοέμβρης, Δεκέμβρης».

Κανένας τους σχεδόν, πλην ελαχίστων, δε λέει «Ιούνης, Ιούλης». Δυστυχώς και εδώ η ιδεολογική κουλτουριάρικη νοοτροπία επιμένει να τους λέει έτσι, αφού και ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, υπουργοί, εκπαιδευτικοί και άλλοι  παρασύρθηκαν από αυτό το ιδεολογικό ρεύμα. Έλα όμως  που ενώ  ξεκινάνε με το «Ιούνης» παρακάτω στο λόγο τους λένε «Ιουνίου»! Δε μένει να γκρεμίσουν και τον τελευταίο ανθιστάμενο μήνα «Αύγουστο» να τον πουν «Αυγούστης»!..

Κλείνοντας θέτω το εξής ερώτημα.

Η αγραμματοσύνη θα πρέπει να κατευθύνεται προς την επίσημη γλώσσα του κράτους ή γλώσσα προς την αγραμματοσύνη και τις ιδεολογικές αποκλίσεις;

Τι θα πρέπει να διδάσκεται στα Σχολεία η Γραμματική του καθενός ή η νομοθετημένη Γραμματική;

Συμβαίνει άραγε αυτή η γλωσσική αυθαιρεσίας  σε άλλο κράτος του κόσμου; Νομίζω ότι σέβονται την παράδοσή τους και τη γλώσσα τους!!

Για την ξενόγλωσση  Κατοχή- Τρόικα θα τα πούμε αργότερα!.

Απ. Φωτίου