Θλίψη για την κατάσταση του χώρου. Το κτίριο που κατασκευάστηκε το 1998 από την Κοινότητα Ζίτσας ανοιχτό, με σπασμένα τζάμια, φιλόξενος χώρος για ποντίκια.
Κρίμα γιατί η Γιορτή Κρασιού, παρά την παρακμή της τα τελευταία χρόνια, αποτέλεσε δείγμα συλλογικού οράματος και προσπάθειας. Μας λείπει σήμερα ο ενθουσιασμός και η κοινή δράση των πρώτων χρόνων.
Ίσως χρειάζεται μια νέα προσπάθεια, προσαρμοσμένη στη σημερινή εποχή, ως χρέος στις προηγούμενες γενιές που την οραματίστηκαν και την καθιέρωσαν. Πολλοί από αυτούς δεν βρίσκονται πια κοντά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου