Σήμερα πια απέμειναν λίγοι που θυμούνται τις σκηνές του τρύγου και το παραδοσιακό πάτημα των σταφυλιών, όπου μικροί και μεγάλοι έμπαιναν στα πατητήρια με γυμνά πόδια να «χορέψουν» με διονυσιακή χαρά πάνω στα σταφύλια μέχρι να βγει ο χυμός τους, ο μούστος. Τον συγκέντρωναν σε μεγάλα βαρέλια και περίμεναν να ζυμωθεί για να πάρουν το κρασί της χρονιάς τους.
Εκείνη την εποχή, στο χωριό, οι γυναίκες συνήθιζαν να βράζουν ένα μέρος από αυτόν τον αζύμωτο ακόμα μούστο, μαζί με μια κουταλιά αλυσσίβα (στάχτη) για να φτιάξουν είτε τη μουσταλευριά, είτε το πετιμέζι, τον πηχτό μούστο που με το βράσιμο αποκτά ένα βαθύ χρυσό-καφετί, χρώμα. Σε μερικά μέρη όμως με το μούστο φτιάχνουν «σουτζούκι» ή μουστολούκουμα.
Τα δυο αυτά προϊόντα είναι τα κατεξοχήν δώρα του μήνα, του «Τρυγητή», που δεν είναι άλλος από τον Σεπτέμβρη, αφού άλλοτε αυτός ήταν ο μήνας που άρχιζε ο τρύγος.
Η φετινή χρονιά δεν ήταν καλή για τους αμπελουργούς μας. Μια οι συνεχόμενες βροχοπτώσεις άνοιξη- αρχές καλοκαιριού , αργότερα οι συνεχόμενοι καύσωνες, ήρθε και το χαλάζι και τα αποτελείωσε. Αν προστεθούν και οι επιδρομές των αγριόχοιρων δεν έμεινε τίποτε. Υπήρχαν αμπέλια που δεν είχαν ούτε ρόγα για δείγμα. Περιμένουμε την πολιτεία να σταθεί στο πλευρό των αμπελοκαλλιεργητών , αν θέλουμε να έχει ζωή η ύπαιθρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου