Με πρωτοβουλία του δήμου Ζίτσας και της κοινότητας Καλοχωρίου τιμήθηκε η Ελληνίδα αγρότισσα στο μνημείο της , το Σάββατο το απόγευμα στις 30 Ιουλίου . Στην Κοινότητα Καλοχωρίου του Δήμου Ζίτσας, επί της παλαιάς εθνικής Ιωαννίνων-Ηγ/τσας, υπάρχει το μνημείο της Ελληνίδας Αγρότισσας, όπου και φέτος τιμήθηκε λιτά με επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων η προσφορά της γυναίκας της υπαίθρου. Είναι ίσως το μοναδικό πανελλαδικά μνημείο της Αγρότισσας και αποτελεί φόρο τιμής στους αγώνες της και στους μόχθους της.
Στην σεμνή αυτή τελετή που οργάνωσε η κοινότητα του Καλοχωρίου παρέστησαν : ο Δήμαρχος Ζίτσας κ. Μιχάλης Πλιάκος, η Αντιδήμαρχος Πολιτισμού , η οποία είχε και το συντονισμό, κ. Γιάννα Γεωργούλη, εκπρόσωπος της Περιφέρειας, Αντιδήμαρχοι , δημοτικοί σύμβουλοι , εκπρόσωποι των Στρατιωτικών και Αστυνομικών Αρχών και κάτοικοι του Καλοχωρίου και των γύρω χωριών. Οικοδεσπότης η αεικίνητος πρόεδρος της κοινότητας κ. Ελένη Κοντογιάννη.
Στη διαχρονική προσφορά των γυναικών της υπαίθρου αναφέρθηκε στη σύντομη ομιλία της η Αντιδήμαρχος Πολιτισμού, Παιδείας και Αθλητισμού Γιαννούλα Γεωργούλη. «Η γυναίκα αγρότισσα είναι ο ιστός, η βάση της παραγωγικής δραστηριότητας, ανέφερε μεταξύ άλλων η Αντιδήμαρχος και πρόσθεσε, «Τιμούμε την Ελληνίδα Αγρότισσα για όλους της τους ρόλους: την αγρότισσα μάνα, τη σύζυγο, την αδελφή, τη γυναίκα της υπαίθρου. Για τη δημιουργική συνεισφορά της στην εξέλιξη της κοινωνίας μας, τη στήριξη των παραδόσεών μας, την πρόοδο της πατρίδας μας».
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με την απαγγελία ποιήματος αφιερωμένου στην Ελληνίδα Αγρότισσα ,από τον καθηγητή κ. Γιώργο Σιμιτζή.
Στην Ελληνίδα Αγρότισσα
Ετούτος ο τόπος μας
Και οι γηγενείς μειλίχιοι άνθρωποί ου.
Θυμούνται και αναθυμούνται
τα έργα σαν ηρωικά έπη,
της Ελληνίδας αγρότισσας
μ’ ευγνωμοσύνη , δεοντοπρέπεια και σέβας!
‘Όλα τ’ ακαταρίθμητα έργα, τις αγαθοεργίες
και τους άθλους της ,
μ’ ενάργεια τα θυμούνται
και τους αιφνιδιάζουν!
Το αλέτρι που όργωνε, η βουκέντρα , που κράταγε στο χέρι της,
η ψάθα , που κοιμούνταν καταγής,
το ζυγιοστάξυλο , η μαύρη ποδιά που φόραγε,
η γάστρα που έψηνε το ψωμί, η τράγια τσάντα,
με τη φασκιά μέσα της που πήγαινε ζαλωμένη
το εμπύρετο και με βήχα παιδί της στο γιατρό,
τώρα έγιναν για μας αγέραστοι θαυμασμοί ,
συναισθηματικές αγκαλιές
και λησμονοανέγγιχτη κληρονομιά μας!
Το ήθος σου εξέπληξε αλλοτινές χρονολογίες,
τόπους και ανθρώπους!
Ήσουνα εγκαλλώπισμα , αγαλλίαση και δόξασμο
της εποχής εκείνης και με τον άντρα σου ,
να’ ναι στην ξενιτιά και να τρώει ψωμί πικρό
και στιγματισμένο!
Σαν ηρωίδα προχώραγες το θαμποχάραμα για ο χωράφι
και ξεκούμπωνες τους κόμπους απ΄τις έγνοιες και τα διλήμματά σου
κι έρχονταν για εγκατοίκηση μετά, στην όρασή σου οι ελπίδες!
Συνομίλησες και πόνεσες για το κεραυνοσακατεμένο ψηλόδεντρο στη ράχη!
Συνομίλησες μ’ ενά , νεόπαις χαμόγελο
θροΐσματος φύλλων γέρου πλάτανου, τα σταλαματόνερα τσίγκινης στέγης που πέφτανε ανάλαφρα στη γη,
σαν να κεντούσαν και τον πασιφάη χρόνο να μη φοβόταν!
Συμμερίστηκε το άνυδρο ποτάμι το καλοκαίρι ,
που χωρίς λέξεις σαν τη σαρακοφαγωμένη εξώπορτα,
ακατάπαυστο να μοιρολογάει!
Μάλωσες το ξερό , δυσήνιο και άνομβρο καλοκαίρι
που δεν ζήτησε ποτέ ένα συγγνώμη
απ’ τα διψασμένα χερσοτόπια και τους κάμπους!
Με την αγάπη σου ξενύχτησες ξένους πόνους !
Έβαλες στον κόρφο σου κρυωμένους αχνούς
από τις ανάσες γερόντων το χειμώνα
που κρυώναν και ζεσταινόταν!
Χαιρόσουνα να κρατάς στη χούφτα σου χώμα
απ’ τη γενέθλια γη σου κι εκεί να ριζώνει
και να φυτρώνει σαν στην ανεόρταστη μέρα
στα χείλη της ένα τραγούδι!
Τ’ άκοσμα και ατημέλητα λασποδαχτυλίδια στα χέρια σου
ήταν τα παράσημά σου, όντας δούλευες
στα χωράφια, στα μποστάνια και στ΄ αμπέλια!
Αναμμένο καντήλι ήταν η ανυπομονησία σου
για το νόστιμον ήμαρ τη γλυκιά ημέρα επιστροφής
του άντρα σου απ’ τα ξένα!
Τα έργα της παλιάς κι επεύφημης ελληνίδας αγρότισσας ,
έγιναν επάξια προμαχώνες ανεπιλησμόσυνης
και της αιωνιότητας δημότες!
Αμέτρητα είναι τα οφλήματα της ευγνωμοσύνης ,
γι’ αυτήν την ηρωίδα ημιθεά,
που ο ιδρώτας της για μας
είναι σκιρτηματικό , ευαίσθητο και αβαλσάμωτο ρίγος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου