Πέμπτη 23 Μαρτίου 2017

Βιβλιοπαρουσίαση



ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΖΙΤΣΑΣ
                 Βιβλιοπαρουσίαση
            Ο Πολιτιστικός σύλλογος Ζίτσας
                  θα παρουσιάσει το βιβλίο
             του Τάσου Δ. Βασιλείου
               ''όσα φέρνει ο Καλαμάς''
           την Τετάρτη 19 Απριλίου 2017,
        στις 08,00μ.μ. στο Πνευματικό Κέντρο  Ζίτσας.


Ιστορίες ανθρώπων, όπως τις φέρνει ο Καλαμάς



Το βιβλίο του Τάσου Βασιλείου «Όσα φέρνει ο Καλαμάς» καταγράφει όψεις της ταυτότητας του τόπου μας με ιδιαίτερη ευαισθησία
106 μικρά κείμενα δημοσιευμένα στον τοπικό Τύπο με τη μορφή χρονογραφήματος, που ακολουθούν μία παλιότερη έκδοση με αντίστοιχα κείμενα, αποκαλύπτουν όχι μόνο κάποιον που ξέρει να γράφει, αλλά και πολλές μικρές ιστορίες για τον τόπο μας, σε μία αφήγηση που καταφέρνει να γοητεύσει τον αναγνώστη που αναζητά το τι είναι τελικά αυτή η μικρή πατρίδα που μας έλαχε να ζήσουμε. 
Συγκλονιστική η πρώτη ιστορία «Επιστροφή στην Κωστάνα» σε πιάνει και σε βάζει βαθιά στην ιστορία, στη μνήμη, στην παιδική ηλικία. Καβάλα πάνω στο μουλάρι της «Ούντρας» τον Οκτώβριο του 1954, 8 χρονών ο συγγραφέας, φτάνει στην Κωστάνα (σήμερα Μηλέα) στη Μουργκάνα. Περνάει ανάμεσα σε ανθρώπινους σκελετούς και πρόχειρα μνήματα, από τον Εμφύλιο προφανώς και ακολουθεί τον πατέρα του που ανέλαβε δάσκαλος στο χωριό. Μία μέρα ο πατέρας του καλείται από την υπηρεσία στο Φιλιάτι κι ο μικρός ήρωας, ο συγγραφέας θα τον περιμένει όλη νύχτα στα σκαλοπάτια του σχολείου. Ο πατέρας του, ονομαστός δάσκαλος και ταγμένος στη μεγάλη υπόθεση της άλλης πλευράς, εκείνης που ενδιέφερε μονίμως τα «συμβούλια νομιμοφροσύνης» θα έχει και νέες «περιπέτειες». Γι’ αυτόν τον πατέρα που θα επανέλθει αρκετές φορές στα κείμενα, τον Δημοσθένη Βασιλείου, ο γιος του εξέδωσε στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας το Ημερολόγιό του από το 1936, συνεισφορά στην ιστορία των Ιωαννίνων και τον κάματο των ανθρώπων για τα Γράμματα και την πρόοδο των παιδιών της πατρίδας μας.
Ο Τάσος Βασιλείου θυμάται τα παιδικά του χρόνια και θέλει να μιλήσει γι’ αυτά. Όχι απλώς για ιστορικούς λόγους, αλλά για να γίνει το βίωμα παράδειγμα για το σήμερα, για να κατανοήσουν οι αναγνώστες ότι ο τόπος είναι οι ιστορίες των ανθρώπων, το βίωμά τους, τα όνειρα και οι φόβοι τους. Το βλέμμα του αγγίζει κτήρια, δρόμους, χωριά ολόκληρα, τη φύση πάνω από όλα που είναι σαν μία ξεχωριστή ηρωίδα των γραπτών του κι όλα αυτά διηγούνται κι άλλες ιστορίες που τις συνδέει με το σήμερα, εμπειρίες του, σκέψεις για όσα γίνονται.
Άνθρωπος με ιδιαίτερες ευαισθησίες ο συγγραφέας στρέφει το βλέμμα του σε δύο διαχρονικές πηγές ευαισθησίας για τους συγγραφείς όλου του κόσμου, το φυσικό περιβάλλον και τους ανθρώπους. Εκεί δοκιμάζεται πάντα όποιος παιδεύεται με τη γραφή και συγγραφέας που δεν μπορεί να μιλήσει για την ανθρώπινη ζωή και το φυσικό περιβάλλον τι σόι συγγραφέας είναι; Ο Βασιλείου ακουμπάει με το βλέμμα ένα δένδρο, ένα αγρίμι, τη ράχη ενός βουνού, τα σκέφτεται σαν κομμάτια αυτονόητα του κόσμου του. Και το ίδιο βλέμμα, τρυφερό, γεμάτο κατανόηση, το στρέφει και προς τον άνθρωπο. Τον καθημερινό άνθρωπο, τον χωριανό με τον οποίο δεν συζητά απλώς, αλλά προσπαθεί να δει από πού ήρθε η ζωή του και πού έφτασε. Ξέρει ο Βασιλείου πώς ζουν οι άνθρωποι, πώς μεγάλωσαν, ανάμεσα σε ποια ανείπωτα και φοβερά κατάφεραν να επιβιώσουν και να προχωρήσουν. Ξέρει για τη φτώχεια, τη μετανάστευση, την αδικία. Ή για τις γυναίκες που αναγκάστηκαν να παντρευτούν μακριά, ή να ζήσουν μόνες τους όταν χάθηκε ο άντρας της. Όλα αυτά και πολλά ακόμα είναι η ιστορία του τόπου του. «Όχι, λεβέντη μου, η μάνα, μην πας σε κείνο το δέντρο. Σκότωσαν ένα παλικάρι». Λίγες λέξεις, κόσμοι ολόκληροι. Κι όλα αυτά, εδώ στον τόπο μας και σε χρόνια που δεν είναι τόσο παλιά ώστε να έχουν γίνει μία ουδέτερη ιστορία.
Αλλά, ο χρονικογράφος Τάσος Βασιλείου, πολιτικό ον ταυτόχρονα, τα συνδέει όλα με τη μοίρα του τόπου του και την ανάγκη για ζωή καλύτερη. Προσπαθεί να διδαχθεί, να πάει ένα βήμα παραπέρα, να δει το θέμα της ανάπτυξης, της προόδου. Θα θυμηθεί τη λίμνη της Λαψίστας για παράδειγμα και την αποξήρανση, αλλά θα κάνει και μία απροσδόκητη παραπομπή στο υπέροχο βιβλίο «Λύκοι, σας παρακαλώ μην κλαίτε» του Μόατ που μακάρι να το διάβαζαν όσοι ασχολούνται με τα κοινά και λένε διάφορα για τη διαχείριση του περιβάλλοντος.
Τα μικρά του χρονογραφήματα στέκουν τελικά μέσα στο χρόνο τα περισσότερα και λειτουργούν ως ένα νήμα για τον αναγνώστη που θέλει να μάθει και μερικά πράγματα για τη δική του ζωή, σαν τον Καλαμά, αυτό το υπέροχο ποτάμι που ο καθένας μας έχει να κυλάει δίπλα του στη ζωή του, κι άλλος από εμάς το φροντίζει και το αγαπάει κι άλλος κάνει ό,τι μπορεί για να το ξεπατώσει.
Κι αυτό αποτελεί τελικά και τη δικαίωση του να γράφεις στον καθημερινό Τύπο, το να ανοίγεσαι στον αναγνώστη, να του δίνεις ένα δρόμο.
Ο Τάσος Βασιλείου, γεννημένος το 1946 στο Καλοχώρι, εκπαιδευτικός, άνθρωπος της αυτοδιοίκησης, στέλεχος της Ανανεωτικής Αριστεράς, λέει ότι σήμερα ασχολείται με τον κήπο του. Οι λέξεις που καλλιεργεί πάντως ευδοκιμούν…

Του ΦΙΛΗΜΟΝΑ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΥ από την Ελευθερία

Δεν υπάρχουν σχόλια: