ΚΑΛΑΝΤΑ ΛΑΖΑΡΟΥ

Τα παιδιά ήρθαν πρωί πρωί ,με τις δάφνες ,τα κυπριά, τις γλυκές φωνούλες ,την χαρούμενη παρουσία τους και μας είπαν τον Λάζαρο ! " Κάτω στα Ιεροσόλυμα και στου Χριστού τον τάφο " και το άλλο " Ήρθε ο Λάζαρος ήρθαν τα βάγια ήρθε των Παθών η Εβδομάδα" Δεν είχαν καλαθάκι για αυγά ,όπως τα χρόνια εκείνα τα παλιά ,είχαν όμως πορτοφολάκι

Τα κάλαντα του Λαζάρου που τραγουδούσαν τα παιδιά ανήμερα του Λαζάρου

Έφτιαχναν  ένα ξύλινο κατασκεύασμα  σμε μια τετράγωνη σανίδα 0,30 Χ 0,30 περίπου  την στερέωναν  οριζόντια σ’  ένα ξύλινο  κοντάρι. Στερέωναν κάθετα κι έναν ξύλινο σταυρό  πάνω της  τον στόλιζαν με λουλούδια και βάγια. Από κάτω κρεμούσαν κουδούνια και κύπρους. Όταν ήταν  να πουν το Λάζαρο  ακουμπούσαν  τη βάση του κονταριού στο έδαφος και κρατώντας με τα δυο χέρια  από τις άκρες την τετράγωνη σανίδα, την κουνούσαν  πίσω μπρος πάνω στον ρυθμό  τραγουδιού που θα έλεγαν, αναταράζοντας δυνατά τα κουδούνια.

Άλλα πάλι παιδιά, τα πιο μικρά, περιορίζονταν  σε μια εικόνα που την κατέβαζαν από το εικονοστάσι του σπιτιού  και τη στόλιζαν με λουλούδια και βάγια.  Την κρατούσε  ένα απ΄ τα παιδιά , ενώ τα άλλα  κρατούσαν στο χέρι τους  από ένα κουδουνάκι.

Μ’  αυτά τα σύνεργα  και μ’  ένα καλάθι στα χέρια τους  για να βάζουν τα αυγά, τα καρύδια, τα μύγδαλα ή τις συκομαϊδες  που θα τα φίλευαν περιφέρονταν στα σπίτια του χωριού και κουδουνίζοντας έλεγαν το Λάζαρο:

Το μικρό μικρούτσικο , φώντας το γέννα η μάννα,

εγώ στη θύρα στέκουμουν, Θεόν παρακαλούσα

Θεέ μ’ να γίνει βασιλιάς, Θεέ μ’ να γίνει ρήγας κλπ.

ή  αυτό

Ήρθε ο Λάζαρος , ήρθαν τα βάγια

Ήρθε των Παθών η εβδομάδα

Κοπιάσατε στην Εκκλησία για ν’ ακούσετε χρυσά βιβλία κλπ.

Τα μικρά παιδιά πάλι έλεγαν

Κούκου Λάζαρε, κούκου Πτερίτη δόμ’  το κόκο μου να πάω σπίτι.

Άλλοτε πάλι έλεγαν το 

Σήμερα μαύρος ουρανός , σήμερα μαύρη μέρα

Σήμερα έβαλαν βουλή οι άνομοι Εβραίοι

Οι άνομοι και τα σκυλιά, οι τρισκαταραμένοι

Για να σταυρώσουν τον Χριστό  των πάντων Βασιλέα κλπ.