Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2013

Το χωριό μου το λένε Ζίτσα


Σήμερα σκέφτηκα να σας γράψω για το χωριό μου. Το χωριό μου το λένε Ζίτσα, βρίσκεται 25 χιλιόμετρα δυτικά των Ιωαννίνων και είναι φημισμένο για το ιδιαίτερο κρασί που βγάζουμε. Είναι κτισμένο σε ημιορεινή θέση στην αριστερή όχθη του ποταμού Καλαμά. Αν και διοικητικά υπαγόμαστε στον Δήμο Ζίτσας, μολονότι έχουμε δώσει στο δήμο το όνομα μας, δεν αποτελεί έδρα μας. Ο πληθυσμός που έχουμε σαν χωριό αναγράφεται στους 879 κατοίκους.

Το χωριό μου τα έχει σχεδόν όλα από παιδικό σταθμό μέχρι και  Λύκειο. Έχουμε σχεδόν τα πάντα είμαστε σαν μια μικρή κωμόπολη. Η ζωή στο χωριό είναι πολύ πιο ωραία και πιο απλή από την ζωή σε μια πόλη. Δεν υπάρχει άγχος, αγωνία, τρέξιμο. Όλοι οι κάτοικοι είναι φίλοι μεταξύ τους. Είμαστε  σαν μία μεγάλη οικογένεια, και ο ένας βοηθά τον άλλον. Οι δραστηριότητες των κατοίκων που έχουν γίνει και  δουλειές τους είναι κυρίως  η αμπελουργία και η κτηνοτροφία. Μέσα από τα αμπέλια παράγουμε το κρασί για το οποίο όπως είπαμε και παραπάνω είναι αυτό που έχει χαρίσει στη Ζίτσα διεθνή αναγνωρισιμότητα. Είναι το φερώνυμο κρασί της από λευκά σταφύλια της ποικιλίας ντεμπίνα. Όσον αφορά την κτηνοτροφία οι κάτοικοι εδώ παράγουν και καλλιεργούν το δικό τους μποστάνι με αποτέλεσμα να έχουν υγιεινά και δικά τους τρόφιμα για κατανάλωση.

 Στο χωριό μου ένας επισκέπτης έχει πολλά πράγματα να δει. Από το μοναστήρι του Προφήτη Ηλία όπου θα περπατήσει μέσα από το πυκνόφυτο δάσος με τις βελανιδιές στην κορυφή του χωριού ακολουθώντας τα βήματα που περπάτησε και εμπνεύστηκε ο Λόρδος Βύρωνας, και στην συνέχεια την στάση που θα κάνει στο τοπικό πέτρινο οινοποιείο για να δοκιμάσει την ιδιαίτερη τοπική ποικιλία ντεμπίνα. Στην συνέχεια τα «γκαλντερίμια»(=λιθόχτιστα δρομάκια) και τα σοκάκια θα σας οδηγήσουν στο Λαογραφικό Μουσείο με τα εκθέματα παραδοσιακών φορεσιών και σκευών από την καθημερινότητα του προηγούμενου αιώνα, αλλά και στη Δημοτική Πινακοθήκη Χαρακτικής με σπάνια έργα γνωστών ονομάτων της χαρακτικής τέχνης του 19-20ου αιώνα, με ιδιαίτερη μνεία στο Ζιτσαίο Κ. Μαλάμο. Να επισκεφτείτε οπωσδήποτε το Θεογέφυρο, είναι ένα ιδιαίτερο θαύμα της φύσης όπου τα ορμητικά νερά του ποταμού Καλαμά σμίλευσαν τα θεόρατα βράχια και δημιούργησαν ένα τοξωτό φυσικό γεφύρι, οπού αξίζει να το δείτε.

Αυτό είναι το χωριό μου το οποίο αγαπώ , καθώς και τους κατοίκους που ζούνε και το κρατάνε ακόμη ζωντανό.

Τ.Π

 

 

Δεν υπάρχουν σχόλια: