Δεν ήταν λίγες οι φορές , στα μικρά μου
χρόνια, που όταν καθόμασταν κοντά στις μεγάλες και ξεκλέβαμε τις κουβέντες
τους, ακούγαμε να μιλούν για το σερνικοβότανο .
΄Ελεγαν , πως ήταν λίγοι αυτοί που το γνώριζαν και το κρατούσαν επτασφράγιστο μυστικό και φυσικά δεν παρέλειπαν να αναφέρουν και χωριανές μας που είχαν πάρει σερνικοβότανο και «απόχτεναν
μόνο πιδιά» . Σήμερα δεν ζουν πια εκείνες , οι αξιαγάπητες και σοφές κυραμάνες, που γέμισαν τα παιδικά μας χρόνια
με βιώματα και εικόνες όμορφες και δεν κινδυνεύω, με όσα θα γράψω παρακάτω
,να ταράξω την ισορροπία της τάξης που
είχαν βάλει σκόπιμα και έξυπνα στη ζωή τους,
για λόγους που εκείνες γνώριζαν
καλά και εμείς φυσικά, είναι αδύνατο να καταλάβουμε..
Το σερνικοβότανο λοιπόν δεν είναι άλλο από
ένα είδος άγριας ορχιδέας, που την Άνοιξη στολίζει με την ντελικάτη παρουσία
της τους όχτους του χωριού μας
. Η ρίζα της ορχιδέας αυτής ,που
ονομάζεται σέραπις , καταλήγει σε δύο κονδύλους που μοιάζουν με τους ανδρικούς όρχεις , μάλιστα ο ένας
κόνδυλος είναι λίγο μεγαλύτερος, όπως ακριβώς συμβαίνει και στους άνδρες. Η
ομοιότητα αυτή έδωσε, στο συγκεκριμένο
λουλουδάκι, το «ελπιδοφόρο» όνομα και έπλασε γύρω του ένα μύθο που
διαιωνίστηκε στις παραδόσεις του Ελληνικού λαού φτάνοντας ως τις μέρες μας. Οι κόνδυλοι του φυτού, αφού μαζευτούν και
αποξηραθούν, γίνονται σκόνη και μετατρέπονται στο γνωστό μας σαλέπι που κατά
την εποχή της Τουρκοκρατίας ήταν πολύ διαδεδομένο , αλλά και σήμερα συχνά
βλέπουμε τον σαλεπτζή , με τον αστραφτερό βραστήρα του, εκεί
στο ιστορικό κέντρο των Ιωαννίνων, να προσφέρει το
παχύρευστο ζεστό ρόφημα πασπαλισμένο με κανέλλα. Θεωρείται πως έχει
θεραπευτικές ιδιότητες, προλαβαίνει το συνάχι και το κρυολόγημα , ανακουφίζει
τον βήχα, βοηθάει το στομάχι, και ηρεμεί
από το άγχος. Νεότερες
όμως έρευνες που αφορούν το φυτό,
μας λένε πως , επειδή η ορχιδέα βασίζει την διατροφή της σε μύκητες που υπάρχουν στο έδαφος ,φαρμακευτικά δεν
περιέχει κάτι το αξιόλογο. Παρ΄όλα
αυτά συνταγές ζαχαροπλαστικής με βάση το
σαλέπι, θεωρούνται αφροδισιακές .
Κατά τα λοιπά, ας κρατήσουμε
εμείς τους παλιοκαιρίσιους , όμορφους
μύθους , για παρέα στην πεζή μας εποχή
και ας αφήσουμε τα άλλα για την
επιστήμη.
Βούλα
Λεοντίδου - Πλάτωνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου