Σε αίθουσα του ξενοδοχείου Grand Serai στα Ιωάννινα πραγματοποιήθηκε Πανελλήνιο συνέδριο αμπελουργίας στα πλαίσια του εορτασμού των 50 χρόνων της Ζοίνος ΑΕ
Πλήθος αμπελουργοί και οινοποιοί απ΄ όλη την Ελλάδα παρακολούθησαν το συνέδριο εξάγοντας σημαντικά συμπεράσματα για το μέλλον της αμπελουργίας.
Ήταν το 1974 που με την συνδρομή της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Ιωαννίνων ιδρύθηκε το πρώτο συνεταιριστικό οινοποιείο στην Βορειοδυτική Ελλάδα. Το 1972 είχε προηγηθεί η αναγνώριση των κρασιών της αμπελουργικής ζώνης Ζίτσας ως προϊόν ονομασίας προέλευσης, ΠΟΠ. Το 2006 το οινοποιείο αποσπάστηκε από την ΕΑΣ και έγινε η» Zoinos Winery”. Σήμερα εκτός από το οινοποιείο και το αποστακτήριο στη Ζίτσα, η εταιρεία διαθέτει υποκατάστημα στην αμπελουργική ζώνη Πάτρας και κέντρο διανομής και εξυπηρέτησης στα Ιωάννινα. Παράλληλα έχει στην κατοχή της 120 στρέμματα ιδιόκτητων αμπελώνων βιολογικής καλλιέργειας ενώ προχώρησε στην φύτευση 28 ηπειρωτικών ποικιλιών στο πλαίσιο ερευνητικών προγραμμάτων.
Μετά το πέρας των εργασιών του συνεδρίου έγινε η παρουσίαση του βιβλίου του εκλεκτού εκπαιδευτικού, συγγραφέα και ερευνητή Στέφανου Κωλέττα με τίτλο, «αμπέλου και οίνου ιστορία». Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ζοίνος και ιδιαίτερα ο πρόεδρός του Ευάγγελος Αργύρης θέλησαν στον εορτασμό αυτό να προσθέσουν και ένα μνημειώδες έργο πολιτισμού, ένα «ποτήρι κρασιού» πνευματικού!
Πραγματικά μας εκπλήσσει το μέγεθος της προσπάθειας, της επιμονής, της έρευνας και της αγάπης με τα οποία ο συγγραφέας έφερε σε πέρας το μοναδικό αυτό πόνημα των επτακοσίων σελίδων.
Στο πρώτο μέρος γίνεται ένα μακρύ ταξίδι στον αρχαίο κόσμο, όπου μας συναρπάζει ο πλούτος, η φαντασία και η μοναδική ομορφιά της Ελληνικής Μυθολογίας. Ο συγγραφέας κατάφερε με μοναδική δεινότητα να κοινωνήσει σε όλους μας αρχαία κείμενα που έφεραν πάνω τους το άρωμα του αμπελιού την γλύκα του σταφυλιού, την σπιρτάδα του οίνου, τον Διόνυσο και τους Σιληνούς, Θεούς, βασιλιάδες, ανθρώπους και μια αέναη συνέχεια του Ελληνικού Πολιτισμού.
Ομολογώ πως δεν κατάφερα ακόμα να διαβάσω ολόκληρο το βιβλίο όμως, επειδή κάποια στιγμή βρέθηκα κοντά σε αυτή την προσπάθεια, θα πρέπει να πω πως κ. Κωλέττας περιηγήθηκε όλη την αμπελουργική ζώνη της Ζίτσας, μίλησε με ανθρώπους όλων των ηλικιών, πήρε πολλές πληροφορίες, συγκέντρωσε στοιχεία, έντυπο υλικό και φωτογραφίες, παλιές και καινούργιες. Έψαξε την Ελληνική λογοτεχνία, την Δημοτική παράδοση ,την λαϊκή ιατρική, την Χριστιανική λατρεία, εφημερίδες, λαϊκά περιοδικά και σχολικά αναγνωστικά, για να μας χαρίσει την ιστορία της αμπέλου και του οίνου και να παρουσιάσει με άπειρες λεπτομέρειες την ζωή του αμπελουργού, τις πίκρες, τις χαρές, τις αγωνίες του.
Φτάνοντας έτσι, παρ΄ όλο που ο γενέθλιος τόπος του δεν περιβάλλεται από αμπέλια, η τρίχρονη ενασχόλησή του με τούτη την έρευνα, να τον κάνει να νιώθει την υγρή αναπνοή των φρεσκοσκαμμένων αμπελιών, τα τρυφερά θροΐσματα στ΄ αμπέλια της Άνοιξης, το άρωμα της ντεμπίνας την ώρα του τρύγου και να γράψει, όταν πιά η ψυχή του ζήτησε την ξεκούραση από την αγωνία της δημιουργίας, την αμπελο- οινιάδα, σε δεκαπεντασύλλαβο φυσικά, λάτρης ο ίδιος, όπως ξέρουμε, της αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας.
Δύο μικρά αποσπάσματα παραθέτουμε εδώ.
Απ΄ του Ομήρου τον καιρό του τόπου μου θρεφτάρι
στους κάμπους μέσα, στις πλαγιές, μαζί με το θυμάρι
φύτρο ευλογημένης γης στο πρωινό ηλιοχάδι
με της αυγούλας την αχλή, σαν πέπλο ,σαν μαγνάδι
αμπέλι χρυσοστάφυλο σ΄ αυτήν εδώ την χώρα …….
…. ..Κι ύστερα μέσα σε λινούς, χορό οι πατητάδες
νέοι και νιές και όμορφες γυμνόποδες κυράδες
σ΄έναν αλλιώτικο ρυθμό, χωρίς λαγούτα και βιολιά
χοροπηδούν συνθλίβοντας τα ζουμερά τσαμπιά
και ρέει ο μούστος κάτωθεν, άφθονος, δώρο θείο
μες΄το φαρδύ το διάπλατο υπολίναιο δοχείο
που τον αδειάζουν ύστερα σε ξύλινο βαένι
να μείνει εκεί να ζυμωθεί γλυκό κρασί να γένει .
Να πίνουν νιόι, να πίνουν νιές και να κρυφοφιλιούνται ,
Να πίνουν γέροι και γριές και να ξαναγεννιούνται !
Να ευχηθούμε όλοι και στα εκατό της η «Ζοίνος» και κάθε καλό σε όσους προσπαθούν στον τόπο μας για ευημερία και πρόοδο !
Β. Λ - Π
