Η πόρτα, που τόσες φορές έχω αναφέρει στα κείμενά μου, η πόρτα που άπειρες φορές μας φύλαξε απ’ την βροχή και το κρύο , μας χάρισε την σκιά της , μας έκρυψε στην αγκαλιά της , που μεγαλώσαμε μαζί ,στέκει ακόμα εδώ ! Σε πείσμα του χρόνου , γερασμένη , κουρασμένη , πληγωμένη, σαν ξεδοντιασμένη γριά πνιγμένη στην μοναξιά της. Μόνο φορές φορές τούτη την μοναξιά σπάει ένα μηχανάκι που ξαποσταίνει στην μπασιά της . Πόσο ακόμη ;
Υ.Γ Αν κάποιος ξέρει πολύ θα ήθελα να μάθω ποια ήταν η Χαβιαρού .
Β.Λ-Π
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου