Κάτω από έναν συννεφιασμένο και ομιχλώδη ουρανό και υπό την αραιή βροχόπτωση λίγες δεκάδες κατοίκων του Σακελλαρικού και της Ζίτσας και εκπρόσωποι φορέων τίμησαν το πρωί της Παρασκευής 27 Οκτωβρίου ,τη μνήμη του υποσμηναγού Ιωάννη Σακελλαρίου που έπεσε στο καθήκον στις 2 Νοεμβρίου του 1940.
Ταυτισμένο με τη θυσία του ήρωα πιλότου Ιωάννη Σακελλαρίου, ο οποίος σκοτώθηκε στις 2 Νοεμβρίου 1940, μετά από άνιση μάχη στον αέρα με ιταλικά βομβαρδιστικά αεροπλάνα, είναι το μικρό χωριό Σακελλαρικό της Ζίτσας. Τις πρώτες ημέρες του ιταλικού πολέμου, κατά τη διάρκεια αερομαχίας, τα πυρά του εχθρού χτύπησαν το αεροπλάνο τύπου PZL του 25χρονου ανθυποσμηναγού, το οποίο κατερρίφθη. Η ηπειρώτικη γη που δέχτηκε το νεκρό σώμα του, το χωριό Κουτρουλάδες, προκειμένου να τιμήσει τη θυσία του, ώστε να μη σκεπάσει η σκόνη της λήθης τον ηρωικό θάνατό του, λίγο αργότερα, με απόφαση των κατοίκων του, μετονομάστηκε σε Σακελλαρικό.
Μετά τη Θεία Λειτουργία (έχει καθιερωθεί να γίνεται την παραμονή της 28ης Οκτωβρίου) εψάλη τρισάγιο στον τάφο του πιλότου και ακολούθησε επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων στο μνημείο στο κέντρο του χωριού το οποίο φτιάχτηκε το 1991.
Το παρόν στην εκδήλωση έδωσε ο Πρόεδρος του Νομικού προσώπου του Δήμου Ζίτσας κ. Περικλής Γρίβας, ο Πρόεδρος της κοινότητας κ. Περικλής Νούλης, ο πρόεδρος του Δαφνοφύτου κ. Μιχάλης Μιχόπουλος , ο πρώην Πρόεδρος της κοινότητας κ. Πέτρος Μίσιος , ο Διοικητής του Α.Τ Ζίτσας κ, Κ. Μάντζιος , Αντιπροσωπεία της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Αεροπορίας – Παράρτημα Πρέβεζας, ο δημοτικός τραγουδιστής Σάββας Σιάτρας και αρκετός κόσμος .
Μετά την επιμνημόσυνο δέηση κατατέθηκαν στεφάνια από τους επισήμους, κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή. Ο Ιωάννης Τσαντίρης υποπτέραρχος εν αποστρατία και πρόεδρος της Ένωσης αναφέρθηκε στο παράδειγμα του Ιωάννη Σακελλαρίου που διδάσκει την αυτοθυσία, τον πατριωτισμό και την προσήλωση στο καθήκον στις μέρες μας.
Οι μνήμες από εκείνη την ημέρα είναι ακόμη ζωντανές, αφού υπάρχουν εν ζωή αυτόπτες μάρτυρες όπως ο 92χρονος Πέτρος Μίσιος από τη Ζίτσα που περιέγραψε τη σκηνή της αερομαχίας και όσα ακολούθησαν.
«Ακούγαμε τους πυροβολισμούς στον αέρα και μετά είδαμε τα αεροπλάνα. Όταν ένα από αυτά κατέπεσε είχαμε την βεβαιότητα ότι ήταν Ιταλικό. Κατέβηκαν οι χωριανοί στο σημείο που είχε πέσει όμως εκεί διαπίστωσαν πως ήταν ελληνικό αεροπλάνο και αμέσως άλλαξαν τα συναισθήματα όλων.
Οι γυναίκες του χωριού πήραν και καθάρισαν τη σορό του πιλότου που είχε καεί και από τότε το χωριό θεωρεί τον πιλότο δικό του παιδί. Αποφασίσαμε το 1991 να στήσουμε και εμείς μια προτομή στο χωριό όπως είχε κάνει δύο χρόνια νωρίτερα ο Δήμος Βιλλίων στην Αττική από όπου καταγόταν» ανέφερε μεταξύ άλλων ο Πέτρος Μίσιος.
Μετά την κατάθεση στεφάνων κάτοικος του χωριού απήγγειλε έμμετρους στίχους που ο ίδιος έγραψε στη μνήμη του Σακελλαρίου ενώ και ο τραγουδιστής Σάββας Σιάτρας τραγούδησε ένα μοιρολόι για τους νεκρούς του πολέμου.
Ακολούθησε δεξίωση στο καφενείο του χωριού.
Συγχαρητήρια στους κατοίκους του Σακελλαρικού που κρατούν λαμπάδα αναμμένη την μνήμη του ΓΙΑΝΝΗ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ.
Στ’ αλώνια τ’ ουρανού σαν άλλος Διγενής κι εσύ μονάχος κονταροχτυπήθηκες!
Κι είχες στο στήθος σου φωτιά και στην ψυχή σου χαλασμό κείνη την ώρα για την Πατρίδα, την Ελλάδα, για την λευτεριά.
Και τα μικρά σου χρόνια δεν τα σκέφτηκες, ούτε τον ήλιο που χαμογελούσε. Και ξέχασες τα όνειρα που παίζανε κρυφτό με τον αέρα στα μαλλιά σου.
Μονάχα το καθάριο βλέμμα άφησες να πάρει όσο μπορούσε πιότερο γαλάζιο απ τα ουράνια, να το κρατήσει λεύτερο κι αμόλυντο ως να χαράξει η λευτεριά.
Τώρα σεργιάνι πας εσύ στων αστεριών τον κήπο κι εμείς την ακριβή σου μνήμη κλείσαμε μεσ’ την καρδιά.
Βούλα Λεοντίδου Πλάτωνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου