Στέκει εκεί χρόνια και χρόνια περήφανος και θαλερός - κακό μάτι μην τον δει - κι απλώνει τα κλαδιά του δυνατά και σκεπάζει τις στιγμές και τα χρόνια μας ,τις χαρές μας και τις λύπες . Ο πλάτανος στις Στέρνες ! Στην σκιά του ξεδιπλώθηκαν τα παιχνίδια μας , τριχίτσα ,και μπίλιες και κουτσός. Στην ρίζα του στήσαμε καλιβούτσια και " νοικοκυριά" και ονειρευτήκαμε , και κρυφομιλήσαμε και κρύψαμε τα μυστικά μας στα πυκνά του φύλλα . Και τα βράδια, ο γκιώνης που ήταν μόνιμα εκεί, μας έκανε παρέα με την μονότονη και θλιμμένη φωνή του . Εκεί και οι στέρνες, δώρο ακριβό από το κληροδότημα του Δημητρίου Ζιτσαίου, που γέμιζαν από τις κάνουλες του Αη-Νικόλα και κάθε Τετάρτη και Σάββατο που τις άνοιγε ο μπάμπα - Κλης, πρόσφεραν άφθονο δροσερό νεράκι στην γειτονιά . Οι νοικοκυρές με τάξη έβγαζαν το νερό με σίκλους και γέμιζαν τους κασοτενεκέδες και τους κουβαλούσαν δυο δυο στο σπίτι τους . Αργότερα μπήκε και αντλία , που ένα κομμάτι της , σε πείσμα του χρόνου, μένει ακόμα εκεί , ώσπου να καταφέρουν να το πάρουν και αυτό . Ο πλάτανος στις Στέρνες ! Ας τον " μπολιάσουμε" με την αγάπη μας, η κακιά αρρώστια που τριγυρνά τούτα τα δέντρα ,μακριά να μείνει .
Β. Λ-Π
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου